Thursday, June 24, 2010
Sunday, June 20, 2010
Thursday, June 17, 2010
यौनकथा - विवशताको क्यानभासमा
कथाकार दिवाकर नेपालीज्यू, अहिले म 'सुकन्या उर्फनिलिमा' को प्रमुख पात्रसँग संवाद गर्दै छु ।
उक्त प्रमुख पात्र मसँग भन्दै छ कथाकार अनामिकाज्यू, हाम्रो जीवन फ्रेमभित्र राखिएको फोटोझैँ रहेछ । फ्रेमले हामीलाई जुन आकारमा कीला ठोक्छ त्यही आकारमा विवश भएर बाँच्नु पर्ने बाध्यता । आज म तपाईँको कथाको क्यानभासमा त्यो फ्रेमभित्र बाध्य भएर अटाएकी सुकन्या उर्फ निलिमाको फोटोलाई उतार्ने कोशिश गरिरहेछु । मैले चार वर्षअघि भिडन्तमा मारिएकी सुकन्याको कथा र्सार्वजनिक गरेकी थिएँ । त्यो कथामा जीवन्तता भएर नै जीवन्त भएर बाँचेको थियो पाठकको हृदयमा । सुकन्याको सम्झनामा मैले आफ्ना कैयौँ दिन र रातलाई बगाइ रहेँ झरनाको पानी बगेझैँ । तर एकदिन अचानक बग्दै गरेको झरनाको पानी स्थिर भयो । मेरो स्मृति ब्युँझियो । जसरी शमशानघाटबाट मरेको मान्छे ब्युँझन्छ । साँच्चै सुकन्याको त्यो सुन्दर भौतिक शरीर मेरोअगाडि थियो । यो सपना हो कि विपना मैले छुट्टाउन सकिनँ । उही हेराइ , उही स्वर उही बोलाई सुकन्याको प्रतिरुप थिई ऊ । समयले उही भिडन्त, भिडन्तअघि सुकन्यासँग भएको भेटमा लगेर पछार्यो मलाई । म रन्थनिएँ । नेपालकी गाउँकी सुकन्या, भिडन्तमा परेर मरेको आफ्नै आँखाको दृश्यले मेरो आँखा बिझायो । मैले आँखा मजाले मिचेँ तर दृश्य बदलिएन ।
साँच्चै अहिले सुकन्या मेरोअगाडि छे ।
म उसँग केही वार्तालाप गर्दै छु ।
"तिम्रो नाउ ˜ -'
"मेरिना । "
"घर कहाँ -'
'नेपाल माडीगाउँ ।"
"यहाँ कसरी आइपुग्यौ -"
बैकंकको एउटा बीस दिने वर्कशपमा छु अहिले म । भिडन्तपछि दुर्इवर्ष सम्म वेडरेस्ट गरेपछि मैले मन्त्रालय परिवर्तन गरेँ । गृहबाट पर्यटन मन्त्रालय सरुवाभएपछि मैले यो दक्षिण एसियाली क्षेत्रीयस्तरको अफिस मेनेजमेन्ट ट्रेनिङ्कमा भागलिने मौका पाएको थिएँ । भत्तापनि राम्रो आउने यो टे्रनिङ्क मलार्इृ भिडन्तमा परेर मानसिक र शारिरीक पीडा भोग्न परेवापत दिइएको उपहारस्वरुप थियो । बीस दिने टेनिङ्गको पिरियडमा होमसिक नहोस् र पढाइको स्ट्रेस नपरोस् भनेर सहभागीहरूलाई यसरी सहयोगी भनौँ वा केटी साथी मिलाइदिने चलन रहेछ । साथी मिलाउने क्रममा अरूले विदेशका केटी रोजे । धेरैले थाई र मलेसियन केटी रोजे तर मलाई किन हो नेपालकै केटी रोज्न मन लाग्यो । नेपालको केटी कम पाइने र मँहगो भए पनि कन्ट्रयाक्टरले मलाई नेपाली केटी नै मिलाई दिएको थियो । नेपाली केटीको जस्तो आत्मीयता, त्यो भावना, त्यो संवेदना विदेशी केटीहरूमा कहाँ हुन्छ र - यो कुरा त विदेशीहरूले पनि अनुभव गरेर भन्न थालिसके ।
ऊ अथार्त मेरिना अहिले मेरो छेउमा छे ।
"मेरो काका यही होटलमा काम गर्नुहुन्छ । "
"तिमीलाई यस्तो काम गर्न लाज वा धिन लाग्दैन ।"
"यो पेशामा लाज वा घिन भन्ने हुँदैन । लिने र दिने मात्र हुन्छ ।"
ऊ अलिकति बोल्ड र स्ट्रङ्ग भएर भन्छे ।
ऊ फेरि भन्छे "लाज र घिन नारीलाई मात्र हुने पुरुषलाई चाहिँ किन नहुने वाट अ नानसेन्स " उ अझ बोल्ड देखिन्छे ।
म अचम्ममा पर्छु यस्तो कुरा त सुकन्या मात्र गर्न सक्छे । अरू सामान्य केटी यसरी स्टङ्ग भएर बोल्न सक्दैनन । फेरि यस्तो पेशामा लागेको केटीहरू ग्राहकलाई रिझाउन यस्तो संवाद त पटक्कै गर्दैनन् । पक्कै यो सुकन्या नै हुनुपर्छ । तर ऊ त भिडन्तमा मरेको मेरै आँखाले देखेको कसरी सम्भव छ - म अलिक धकाउँछु आफूलाई मूल्याकंन गर्न थाल्छु । वास्तवमा उसलाई मैले बोलाउनु नै मेरो स्तर ऊ बराबर हुनु हो । उसले पाएको विशेषण मैले पनि पाउनु हो । अथवा म पनि ऊ जस्तै पतित हुनु हो । तर हामी पुरुषहरू सधै पवित्र नै हुन्छौ सायद हाम्रो वंशले त्यो पवित्रता लाहा छाप लगाएर समाजबाट प्राप्त गरको छ । म केही बेर घोरिन्छु । अब म ऊसँग संवाद गर्दिन किनभने उसका प्रत्येक वाक्य धारिला छन् । मुटु छेड्नगरी ।
हामी एउटा होटलको बन्दकोठा भित्र सोफामा आमनेसामने भएर बसेका छौँ । ऊ फेरि बोल्दिन । सायद मैले फेश गर्न जानिरहेको छैन क्यारे । यस्तो केटीहरूसँगको यो मेरो पहिलो अनुभव हो । दोस्रो , तेस्रो भएको भए म निकै परिपक्व भइसक्थे हुलाँ । सायद उसँग यस्तो गफ गर्न हुँदैनथ्यो की - यस्तोबेला सायद व्यक्तिगत र पारिवारिक गफ गर्न हुँदैन क्यार । मैले बेकारमा नेपाली केटी रोजेछु । विदेशी भए यी समस्याले मलाई पिरोल्ने नै थिएन । उसले मलाई भरपुर मनोरञ्जन भनौँ आनन्द दिन्थी । मैले पनि आघुनिकता अँगाल्न परम्परागत मानसिकता कहाँ फ्याक्न सकेको छु र - जे होश यो केटी पक्कै सुकन्या नै हुनुपर्दछ । उसले मलाई चिनिसकी । तर नचिनेझैँ गर्दै छे । त्यसैले ऊ मसँग खुल्न सकेकी छैन । उसलाई मैले सुकन्या हुँ भनाउनै पर्छ । म के गरौँ - म मस्तिष्कमा विभिन्न र्फमूला उब्जाउदै ब्रेन स्ट्रोमिङ्ग गर्न थाल्दछु । उसलाई सुक्न्या हुँ भनेर मनाउन विगतको उही भिडन्तमा पुर्याउँछु । म नम्र भएर भन्छु ।
"मेरिना तिमीलाई थाहा छ म को हु "
"थाहा छैन । मैले कसरी चिन्नु - हाम्रो पेशामा यो सब हुँदैन - तपाईँ नयामान्छे पर्नु भा जस्तो लाग्छ -" ऊ निकै सामान्य भइसक्छे ।
"यु आर राइट मेरिना , म नयाँ मान्छे नै हुँ । अनुभव विनाको फ्रेश तिमीलाई अलिकति दुख हुने भयो । यसको लागि क्षमा चाहन्छु । वास्तवमा मैले तिमीलाई यहाँ मेरो मनको भावना र अनुभव सुनाउन मात्र बोलाएको हुँ । मलाई समय विताउन र मनको भावना पोख्ने साथी मात्र चाहिएकेा हो । त्यसैले मैले नेपाली केटी रोजेको हुँ । सबै यौनकर्मीलाई कामुक नजरले नै हुर्नुपर्छ भन्ने म मान्दिनँ । तिमीलाई म मेरो जीवनको अति अप्रिय घटना सुनाउन चाहन्छु । सुन्छौ हैन -" म उसको मनोविज्ञान पढ्दै आफूतिर आर्कषित गर्ने प्रयास गर्छु ।
"सुन्छु , भन्नुभए हुन्छ ।" ऊ अलिक आत्मीय स्वरमा भन्छे ।
"ओके हामी यस्तै गफ गरेर यो साँझ यो रात रमाइलोगरी बिताऔँ है -"
"सुन म नेपालको पश्चिम जिल्लामा सिडिओ भएर जाँदाको घटना हो । त्यो बेला माओवादी सशस्त्रयुद्धमा थिए । माओवादी र सरकारीपक्षबीच ठूलठूला भिडन्त भइरहन्थे । एकपल्ट म बसेको जिल्लामा ठूलो भिडन्त भयो । म मुश्किलले बाँचे । मलाई बचाउने एकजना छापामार केटी थिइन् । तिनको नाम सुकन्या हो । यो जीवन उसैको ऋणी भएर बाँचेको छ । उसले मलाई त्यो समय नबचाएको भए यो धर्तीमा मेरो अस्तित्व धेरैअगाडि मेटिसक्थ्यो । उसको सम्झना मेरो स्मृतिपटलमा प्रत्येक पल जागै भएर रहीरहेको छ । उसले आफ्नो जीवनलाई मृत्युको हातमा सुम्पेर मलाई बचाई । ऊ अब यस संसारमा छैन । ऊ बाँचेकी भए म उसको लागि केही गर्ने थिएँ । मृत्युको मुखबाट बचाउनेलाई बाँच्नेले आफ्नो सम्पुर्ण कुरा दिए पनि त्यो थोरै हुन्छ । त्यसैले उसको त्यो भिडन्तमा मृत्यु भएपछि म विक्षप्त बनेँ । कैयौँ दिनसम्म उसको बलिदानले थिचिएको मेरो यो जीवन आफैलाई थामिनसक्नु बोझिलो भयो । सायद ऊ बाँचेकी भएँ ।" म सुक्कसुक्क गरेर रुन थालेँ ।
वास्तवमा नेपाली केटी नेपाली नै हुँदा रहेछन् । जहाँ बसे पनि पनि उही आत्मा, उही भावना उही संवेदना । उसको अनुहारमा धेरै परिवर्तन आइसकेको थियो । म मिशनमा सफल हुँदै थिएँ ।
म फेरि भन्न थालेँ "मेरिना मैले उसको कथा लेखेर पनि र्सार्वजनिक गरिसकेको थिएँ । त्यो कथा धेरैले मन पराएका पनि थिए । वास्तवमा सिद्धान्त, धार, विचारभन्दा ठूलो मानवीयता रहेछ । मानवीयताभन्दा ठूलो कुरा यस संसारमा अरू केही रहेनछ । यो युद्ध त हजारौँ वर्षेखि हुँदै आएको हो । हुँदै गर्छ । तर हाम मानव दुर्इदिनको जीवन यस्तै पीडामा बाँच्न बाध्य छौँ । सुकन्यालाई देशमा लोकतन्त्र आएको हेर्ने कत्रो इच्छा थियो । उनले आफ्नो अमूल्य जीवन होमिदिइ क्रान्तिको आगोमा तर क्रान्तिले उसलाई के दियो - मृत्युवाहेक केही दिएन । उसलाई सहिद घोषणा गर्न पनि सकेन । आज सुकन्या बाँचेकी भए उनी कति खुसी हुन्थिन् होला । आज उनको पार्टी सरकार छ । ऊ ठूलो पोष्टमा हुन्थी वा सांसद हुन्थी होला ।"
मैले यति भनिसक्दा नसक्दा सुकन्याकेा मुहारमा ठूलो परिवर्तन आइसकेको थियो ।
उनी रुलारुलाझैँ गरी भन्न थालिन्
"सर तपाईँले मलाई यति धेरै भूमिका बाँधेर भन्नै पर्दैन । तिमी सुकन्या होइनौ भन्दा भइहल्थ्यो नि । म त्यही अभागी सुकन्या हुँ.. सर । भाग्यले ठगिएकी , कर्मले पछारिएकी ।"
"सुकन्या.. तिमीलाई मैले सुरुमा सोध्दा होइन भन्न सक्थ्यौ । तिमीभित्रको संवेदनालाई जीवित बनाउन म यो सब भनिरहेछु । मैले पहिलो पल्ट देख्दा नै तिमी सुकन्या हौ कि भन्ने अन्दाज गरेको थिएँ । तर पुर्ण विश्वास गर्न सकेको थिइनँ । अनि तिमी यहाँ - यो पेशामा - कसरी आइपुग्यौ - तिम्रो मृत्यु भयो भनेर तिम्री आमाले काजक्रिया पनि गरिसकिन् रे !""
"हो सर सबैले मलाई मरेको नै ठान्छन् । त्यो भिडन्तमा तपाईँलाई मैले छोडेर हिँडेपछि बाटामा सेनासँग मेरो मुडभेड भयो । गोली लागेर म ढलेछु । मरे भनेर छोडेर हिँडेछन् । पछि चिनेका गाउँलेले देखेर अस्पताल ल्याइपुर्याएछन् । म निकै सिरियस थिएँ रे । मेरो ढुकढुकी मात्र थियो रे । तर इश्वरको लीला भनौँ त्यही अस्पतालमा मलाई र मेरी आमालाई राम्ररी चिन्ने डाक्टर थिए । उनको श्रीमती सुत्केरी हुँदा मेरी आमाले धेरै सहयोग गरेको हुँदा उनी हामीलाई विशेष सहानुभूति राख्दथे । मेरो हालत देखेर उनलाई धेरै दया लागेछ । घाइते लिन काठमाडौँबाट हेलिकप्टर आएको बेला सुकन्या भनेर अर्कै केटीको शव बनाएर मलाई चाहिँ अर्कै नाम राखेर काठमाडौँ पठाइदिएछन् । त्यो भिडन्त त्यो कोलाहलमा कसैले वास्ता गरेनछन् । कपडाहरू सबै बदलेपछि मलाई खासै कसैले चिन्नसकेन । काठमाडौँमा पनि उही डाक्टरले सबै बन्दोबस्त गरिदिएछन् । यसरी म त्यो भिडन्तमा मरेकी थिइनँ सर ।"
"ओहो सुकन्या तिमी जीवितै हौला भन्ने मैले सपनामा पनि सोचेको थिइनँ । अहिले पनि तिम्रो मुखबाट सुन्दा पनि विश्वास गर्न गारो भइरहेछ । तिमीले मसँग सर्म्पर्क राख्न सक्थ्यौ नि !"
"त्यसपछि निको भएपछि कहाँ जाने - के गर्ने भन्ने भयो । म यसरी बाँचेपछि पार्टी मलाई पुरै शंका गर्न सक्थ्यो । सजायस्वरुप सफाया गर्न सक्थ्यो अथवा श्रमशिविरमा कठोर याताना दिन सक्थ्यो । त्यसैले पार्टी म गइनँ । बाँच्नका लागि सङ्धर्षगर्नु थियो त्यो पनि भूमिगत भएर । कतै पार्टी मान्छेले चिनिहाल्छ कि भन्ने ठूलो त्रास हुन्थ्यो । भूमिगत हुने कामको खोजीमा म लागेँ । भूमिगत हुने क्रममा यौनक्रर्मी हुन सजिलो भयो । त्यसै पनि लुकेर गर्नुपर्ने यो काम मलाई सजिलो भयो । ठूलठूला होटलमा आउने विदेशीहरूसँगको उठबस गर्दा पैसा पनि प्रशस्त हुन्थ्यो र ज्यानको पनि सुरक्षा हुन्थ्यो ।"
"तिमी त्यत्रो क्रान्तिकारी भएर लागेकी मान्छे यस्तो स्वाभिमानमा बाँचेकी मान्छे कसरी आफ्नो शरीर , आत्मा अरूलाईै सुम्पन राजी भयौ त सुकन्या.. -"
"यो सब बाध्यता रहेछ । मान्छेलाई परिस्थितिले नराम्ररी दास बनाउदो रहेछ । मेरा ती क्रान्तिकारी भावना, आत्माविश्वास सबै बालुवामा पानी हालेझँ भए। तर त्यो भावनाले ममा एउटा आत्मविश्वास चाहिँ पलाएको थियो । त्यो के भने म शरीर बेचे पनि सस्तो किसिमको पेशेवर भइन् भनौ पार्कहरूमा ग्राहक रुगेर बस्ते भालु भइनँ । एउटा स्मार्ट र उच्चतहको व्यक्तिहरूसँग उठबस गर्ने महगी पेशेवेर । यह गर्वमा रमाएर बाँच्न थाल्दा मलाई सजिलो पनि भयो । तर यो पेशाले पनि मलाई धेरै दिन टिक्न दिएन । मेरो जीवनमा अरू केही नै हुन लेखेको रहेछ ।"
अब ऊ मलाई सर भन्न छोडेकी थिई । उसले लामो आङ्क तानेर बस्ने पोजिशनमा परिवर्तन गरी ।
"भन्दै जाऊ सुकन्या.. अलिकति स्न्याक्स र हिस्की पनि लिउ है ।"
"ओ. के !"
म वेटरलाई डाक्न वेल बजाउँछु र उसलाई केही खानेकुरा अर्डर गर्दछु । कोठामा म र ऊ मात्रै छौ । ठूलो सिसावाल झ्यालबाट बैकंकका सडकमा गाडीहरू कमिलाका ताँतीझैँ कुदिरहेका देखिन्थे । सुकन्याको रुप र लावण्यले बैकंकमा आएपछि अझ मौलाउने अवसर पाएको देखिन्थ्यो । ऊ कुनै हिरोइन वा मोडेलझैँ लाग्दथी । ऊ उठेर झ्यालतिर गई । टाइट जिन्सको पेन्टमा सिल्पलेस भेष्टले उसको हस्टपुस्ट पाखुरा र आधा नाङ्को देखिने शरीरले तिर्खालु आँखालाई लोभ्याएझै लाग्दथ्यो । उसको पछाडि ढाडको माथिल्लो भागमा पुलतीको टाटु खोपेको प्रस्ट देखिन्थ्यो । कुमबाट तल लत्रेको कपाल कुनै स्वाभिमानी भई उभिएको पहाडलाई छोपुलाझैँ गर्ने बादल जस्तो लाग्दथ्यो । मैले उसको चालढाल नियालेर हेरेँ । अलिकति बैशालु आँखाले अलिकति जिज्ञासु आँखाले । त्यसलाई शब्दमा परिणत गरे - "सुकन्या तिमीले आफ्नो रूपरङ्कलाई अझ लावण्य बनाएछौ नि !"
उसले झ्यालबाहिरको आँखालाई मतिर केन्द्रित पार्दै भनी - "हो मैले आफ्नो रूपरङ्ग स्याहार्ने मौका पाएको छु । मेरो अरू काम नै के हुन्थ्यो र - छापमार हुँदा केही गर्न पाइदैनथ्यो । सिद्धान्तले बाँधिएपछि इच्छा भए पनि मरेर जाँदो रहेछ । तर ग्लैमर्स दुनियाँमा यो नै सबैभन्दा महत्वपुर्ण हुँदोरहेछ । कस्को छाती कति, कस्को कम्मर कति, कस्को थाइ कति भनेर भनिदो रहेछ । मैले यहाँ आएर मोडलिङ्गको टेनिङ्गपनि लिएको छु । त्यसैले मेरो हिडाइ, बोलाई अरूको भन्दा केही फरक हुन्छ । फेरि यही को केही बिज्ञापनमा मोडलिङ्ग पनि गरेकी छु । बैकंक बसाइ खर्च मामुली छैन । फेरि यहीको केही विज्ञापनमा मोडलिङ्ग पनि गरेकी छु । अपार्टमेन्टको खर्च, आफ्नो व्यत्तिगत खर्च फेरि माथिल्लोस्तरको व्यक्तिसँगको उठबस, डिस्कोथक धाउनु सामान्य छैन । तर पनि अहिलेसम्म म्यानेज गरिरहेछु ।"
हिवस्की र स्न्याक्स टेबलमा आइसकेको थियो । सुकन्याको रूप र व्यवहार पहिलाभन्दा धेरै फरक थियो । गाउँकी सुकन्या, छापामार सुकन्या र अहिलेको सुकन्या, सुकन्याका तीनवटै रुप मेरो आँखाको पर्दामा नाच्न थाले चलचित्र भएर । उसको यो रूप र चालढाल देखेर म कुनै स्वप्नलोकमा छु झैँ लाग्दथ्यो । म यही स्वप्नलोकमा बाँच्न चाहन्थे । किनभने आज पुर्णरूपले सुकन्या मेरी थिई । यहा सामाजिक बन्धन, राजनीति घेराबन्दी, आक्रमण मोर्चा केही थिएन । ऊ मात्र मेरी थिई । ऊ र म बीच आफ्ना विगतका घटना, अनुभूति र भावनाहरू थिए । जुनकुरा हामीबीचमा ओहोरदोहोर गर्दथे र आत्मीयताका बलियो सूत्र तयार हुँदै थियो ।
हामी हिवस्की चियर्स गरेर स्न्याक्ससँग खान थाल्यौँ ।
"त्यसपछि के भयो सुकन्या -" लामो मौनतापछि मैले जिज्ञासा उघारेँ ।
ऊ भन्न थाली - "काठमाडौँमा बाँच्न र यो पेशामा लाग्न मलाई सुरुमा धेरै गारो भयो । कति धोका खाएँ । कति हण्डर खाएँ । दिनभरि भूमिगत भएर कोठामा टेलिभिजन हेरेर बस्नुपर्ने र रातपरेपछि सिँगारिएर हिँड्नु पर्ने । निसंकोच पुरुषको अगाडि नागिनुपर्ने । आफ्नो अस्मिता बेचेर बाँच्नुपर्ने बनावटी हाँसोमा शरीरमात्र होइन आत्मापनि सुम्पनुपर्ने । धेरै किसिमका मानिसहरूसँग फेश गर्नुपर्ने । विशेषगरी भारतीयहरू हुन्थे मेरा ग्राहक । तर ती फाइवस्टार र थ्री स्टार मा बस्ने धनाढ्य हुन्थे । त्यसैले मैले पैसाको लागि धेरै बिक्नुपर्दैनथ्यो । म आफ्नो रेट आफै तोक्थे । फेरि कतिपय त रूप.. यौवन... र सन्तुष्टि दिएवापत बेग्लै टिप्स दिने गर्दथे । तर सर मेरो जीवनले अर्कै मोड लिन चाहेको रहेछ.. ।"
"सुकन्या केहीबेर रोकिई । उसले कहिले भन्न सुरु गर्छेभन्ने प्रतिक्षामा थिएँ म । मेरो प्रतिक्षालाई अझ ब्यग्र बनाउँदै उसले कुरा अन्तै मोडिई ।
"मे आइ हेव स्मोक -"
"अफ कोर्स !"
त्यसपछि ऊ ब्यागबाट चुरोट झिकेर लाइटरले सल्काई । धुवाँको मुस्लाले उसको अनुहारलाई चुनौति दिँदै उडेझैँ लाग्दथ्यो । उक्त धुवाँको मुस्लोमा मैले गाउँको अबोध सुकन्याको छाया देखेँ । म उसको बाँकी जीवनको कथा सुन्न व्याकुल थिएँ । चुरोटको सर्को मजाले आठदश चोटि लिइसकेपछि ऊ भन्न थाली
"एक दिन अचानक मेरो भेट छापामार बादलसँग भयो । उसले मलाई चिन्यो । ऊ क्यानटोनमेन्टबाट विद्रोह गरेर भागेर काठमाडौ आएको रहेछ । उसले क्यान्टोनमेन्टमा आफूलाई भनेजस्तो सुधिवा दिएर नराखेकोमा असन्तुष्ट थियो । पार्टीका ठूलठूलानेता मन्त्री भएका र सुख भोग गरेका तर छापामारको अवस्था दयनीय भएको भनी आक्रोश व्यक्त गर्दथ्यो । त्यसैले ऊ विद्रोह गर्न भनी क्यान्टोनमेन्टबाट भागेको रहेछ । उसले मलाई पैसा कमाउने एउटा नयाँ जुक्ति बतायेा । उसले सशस्त्र युद्धताका पार्टीले गरेको अनैतिक कार्य र नेता तथा समाजसेवीहरूको भण्डाफोर हुनेगरी पुस्तक निकाल्ने र त्यो पुस्तक बिक्रीबाट आएको रकमबाट भूमिगत भएर बाँच्ने प्रस्ताव राख्यो । उसको प्रस्ताव मलाई ठीकै लाग्यो किनभने सशस्त्रता युध्यताका पार्टीले धेरै अमानवीय कार्य गरेको छँदै थियो । मलाई पनि ठूलठूला समाजसेवीहरू र नेताहरुको गोप्य कुरा थाहा पाएकी थिएँ । त्यसैले हामीलाई लेख्न गारो थिएन । उसले त्यो पुस्तक आफै लेख्ने तर नामचाहि मेरो राख्ने प्रस्ताव राख्यो । मलाई उसको प्रस्ताव ठीकै लाग्यो । त्यसै पनि भूमिगत भएर बाँच्नुपर्ने जीवन । फेरि म विदेश जाने चक्करमा पनि थिएँ । साकार र मेरो सम्झौता भयो ।उसले पुस्तक छाप्यो । पुस्तक राम्रो बिक्री भयो । यसको बढी फाइदा उसले नै लियो । मलाई धम्कीहरू आउन थाले । मैले अझ भूमिगत भएर बस्नुपर्ने बाध्यता आयो । त्यसपछि नेपालमा बस्ने मेरो अवस्था नै रहेन । कुनै पनि दिन मेरो हत्या हुनसक्थ्यो । त्यसैले एउटा व्यापारीसँग मिलेर व्यापार गर्ने प्रयोजन मिलाएर बैकंक आइपुगेँ ।" ्
उसको विगतको कथाले मलाई एउटा बेग्लै संसारमा पुर्याएको थियो । साँच्चै स्वप्नलोक जस्तो । त्यसै पनि उसको जीवित अवस्थालाई मेरो मस्तिष्कले स्वीकार गरिसकेको नै थिएन । कुने फिल्म वा पुस्तकको रोमाञ्चकारी कथाजस्तो लागिरहेको थियो ।
यति भनिसके पछि उसले आफूलाई धेरै हल्का महसुस गरी । हिवस्कीको रमरममा म उसको कथालाई विश्वासमा परिणत गर्न प्रयास गरिरहन्छु । तर किन हो अर्समर्थ पाउँछु । म उसमा गाउँको उही सुकन्याको छवि देखिरहेको हुन्छु । यो अहिले मैले सुनेको कथा त कुनै फिल्मको हुनुपर्छ । मेरो आत्माले पटक्कै विश्वास गर्न मानिरहेको छैन । तर यो सुकन्याजस्ती केटी अनि यो गेटअप । सब भ्रम हुनुपर्छ । म भ्रममा बाँच्न चाहन्छु । सुकन्याप्रतिको मेरो भावुकता उर्लेर आउँछ । म उत्तेजित हुदै उसलाई ग्वार्लम्म अँगालो मार्छु उसका गालाहरुकमा चुम्वन गर्दै भन्छु
" सुकन्या तिमीले मलाई नयाँ जीवन दिएकी छौँ । त्यसको लागि भन म के गरु तिम्रो लागि म जे पनि गर्नसक्छु ।"
ऊ पनि भावुक हुँदै भन्छे "मेरो लागि केही गर्नुपदैन सर मलाई त्यो खुसी दिनसक्नु हुन्छ जुन मैले अहिलेसम्म पाएको छैन । अहिलेसम्म मैले यौनको त्यो सुख पाइनँ जसमा आत्मीयता हुन्छ, र्समर्पण हुन्छ अनि दरिलो विश्वास । पेशाको रूपमा लिइने यौनमा त्यो सुख मैले कहिले पाइनँ । आजको साँझ म तपाईसँग यही सेयर गर्न चाहन्छु सर ।"
सुकन्या अहिले मेरो काखमा लुटपुटिरहेकी छे ।
"तिमीलाई जीवित भेटेर मैले आज जीवनको नयाँ अनुभुति गरिरहेछु । मानिसको जीवन कति बाध्यात्मक रहेछ , हेर त्यो कीलामा ठोकिएको फ्रेमजस्तो । भित्तामा झुन्याएको प्रणयलीलामा मग्न युवकयुवतीको फोटो देखाउदै म उसलाई भन्छु
हेर हाम्रो जीवनले पनि त्यो फ्रेमभित्रको फोटोजस्तै अटाएर बस्नुपर्ने बाध्यता छ । अनि सानो भूकम्प वा हावाहुरीले त्यो फ्रेम झार्यो भने फ्रेम फुटेर चकनाचुर हुन्छ फोटोले उमुक्ति त पाउँछ तर उसको अस्तित्व मेटिसकेकोहुन्छ । हाम्रो जीवजजस्तै हैन !" उसको औँलाहरु खेलाउँदै भावुक हुँदै म भन्छु ।
मैले सुकन्यालाई उही गाउँको सुकन्या बनाएर फ्रेमभित्र स्केच गरेँ । उही सुकन्या जस्को सौर्न्दर्यमा मै हुँ भन्ने ब्रहाचारीहरू पनि पग्लन्थे । आज म उसको अगाडि पग्लिरहेको थिएँ ।
बिस्तारै फोटोको युवक ममा परिणत हुन्छ र युवती सुकन्यामा । मेरो हृदयदेखि नै भावुकता र कामुकता उर्लेर आएको महसुस गर्छु । म उसको नारीदेहको तातो र्स्पर्शमा मुग्ध हुदै भन्छु आइ नेभर फोरगेट यु सुकन्या ।
म अब आफूभित्र कुनै उर्जा इलेक्टिक रेलको रफ्तारमा दौडेको महसुस गर्छु दुवै हातले अगालोलाई अझ मजबुत बनाउदै लान्छु । सुकन्या मेरो प्रयासलाई भरमग्दुर सहयोग गर्छे म उनलाई दुवै हातले फूलको थुगाझै उठाएर वेडमा सुताउछु । म आफूलाई ऊ भित्र समाहित गर्दै लान्छु ।
केहीछिनपछि हामी बन्धनमुक्त हुन्छौ प्राकृतिक रुपमा । मेरा अग प्रत्येग उमगित हुदै उनका अग प्रत्यगसग समाहित हुन पुग्छन् । हाम्रा हातमा हात ओठमा ओठ र सरिरमा शरिर एक भएर अलौकिक आनन्द लिन तत्पर हुन्छन् । कतै मीठो संगितको मधुर धुन बजेको आभास हुन्छ । बिस्तारै आवेष्टित शरिरको र्स्पर्शसधर्षाट कुनै नौलो कलात्मक आनन्दको
सिर्जना भएको मैले महसुस गरेँ । । मेरा उत्तेजित यौन जनेन्दिय उनका गोप्य जनेन्दिय पछ्याउन थालेँ । यौनसुखको परम उत्कर्षमा थियौँ हामीहरु । सायद उनले यति आनन्दित यति तृप्त र यति उर्जावान आफूलाई कहित्यै पाएकी थिइनन् । उनी परम यौनसन्तुष्टिको आनन्दमा लीन थिइन् । यौन आनन्दको चरम शीखर आरोहण थियौ हामीहरु । सफल शिखर आरोहणपछि हामी शिथिल हुन पुग्छौ ।
आवेगात्मक रुपमा चलेको हुरी बतास केही समयको सधर्षपछि शान्त हुन्छ । म कुनै स्वप्नलोकबाट अवतरित भएको थिए । समयले एउटा नया इतिहास कोरेको थियो दुइ आत्माको पुनर्मिलनको ।
समय निकै बितिसकेको थियो । सुकन्याले आत्तिदै भनी "अब मैले जानुपर्छ ।"
"तिमी आजको रात मसँग बिताउन सक्दैनौँ सुकन्या ।
मैले उसलाई बलियो गरी आफूमाकस्दै भने ।
"हुन्न सर मेरो समय बितिसकेको छ । रात बिताउन धेरै मँहगो पर्छ । बरु भोलि यही समयमा भेट्ने वाचा गर्दछु ।" उसले आफूलाई मबाट अलग गर्दै भनी ।
यति भनेर ऊ उठेर आफ्ना कपडा र मेकअप मिलाउन थाली । म उसलाई गहिरिएर अध्ययन गर्न थालेँ । ऊ गएको पुन विवस आँखाले हेन बाध्य भएँ । मैले उसलाई बाई भन्न पनि बिर्सेछु ।
भोलिपल्टको टेनिङ्गसकेर म फेरि कोठामा आइपुग्छु। म सुकन्याको व्यग्र प्रतीक्षामा थिएँ । ऊ कहिले आइपुग्ली आज त पक्कै मसँग खुलेर कुरा गर्नेछे । हिजो जस्तो औपचारिकता आज पटक्कै हुने छैन भन्ने कल्पनामा डुबिरहेको थिएँ । केही समय बिताउन म कोठा बाहिर निस्कन्छु । करिडरको निकैपर पुलिस र केही मानिसहरु कोठाको वरिपरि झुम्मिएको देख्छु । के भएको रहेछ - मनमा उत्सुकता जन्मन्छ । उत्सुकता हुर्काउदै त्यो ठाउमा पुग्छु । त्यहा पुलिसहरुले कोठाभित्र कुनै युवतीको लासको फोटो खिचिरहेको देख्छु । म भिडबाट भित्र चियाउन पुग्छु । युवतीको शरीर निवाग निबस्त्र देख्छु । ऊ घोप्टिएकी हुन्छे । उसलाई यौनक्रिडापछि हत्या गरेको स्पष्ट थाहा हुन्थ्यो । यस्ती सुन्दर युवतीलाई कसले मायो होला- को होली यो नेपाली केटी जस्ती - अझ मनमा उत्सुकता गाडिन्छ । म नजिक गएर हेर्ने प्रयास गर्छु नजिकबाट उसको ढाडको टाटु प्रष्ट देखिन्छ । म खरग हुन्छु कुनै पहिरोले मलाई थिचेजस्तो हुन्छ । सुकन्या...... मेरो मुखबाट निस्कन्छ ।
मलाई रिगटा लागेर आउछ । म त्यहा बस्न सक्दिन दौडदै कोठामा आउँछु ।
रिगटा लागेर म सोफामा थचक्क बस्न पुग्छ । मलाई संसार घुमेजस्तो लाग्छ । हिजोको सुकन्यासँग बिताएको समयले मलाई घपलक्कै निल्छ । म केही सोच्न सक्दिनँ । हेर्दाहेर्दै हिजो सुकन्यालाई देखाएको भित्ताको त्यो फ्रेम भुइमा झरेर चकनाचुर हुन्छ । म केही देख्न सक्दिनँ । चक्कर लागरे पुरै टाउको घुम्न थाल्छ । टाउको जोडले समाउछु र चिच्चाउछु "सुकन्या ˜..˜ ..।"
उक्त प्रमुख पात्र मसँग भन्दै छ कथाकार अनामिकाज्यू, हाम्रो जीवन फ्रेमभित्र राखिएको फोटोझैँ रहेछ । फ्रेमले हामीलाई जुन आकारमा कीला ठोक्छ त्यही आकारमा विवश भएर बाँच्नु पर्ने बाध्यता । आज म तपाईँको कथाको क्यानभासमा त्यो फ्रेमभित्र बाध्य भएर अटाएकी सुकन्या उर्फ निलिमाको फोटोलाई उतार्ने कोशिश गरिरहेछु । मैले चार वर्षअघि भिडन्तमा मारिएकी सुकन्याको कथा र्सार्वजनिक गरेकी थिएँ । त्यो कथामा जीवन्तता भएर नै जीवन्त भएर बाँचेको थियो पाठकको हृदयमा । सुकन्याको सम्झनामा मैले आफ्ना कैयौँ दिन र रातलाई बगाइ रहेँ झरनाको पानी बगेझैँ । तर एकदिन अचानक बग्दै गरेको झरनाको पानी स्थिर भयो । मेरो स्मृति ब्युँझियो । जसरी शमशानघाटबाट मरेको मान्छे ब्युँझन्छ । साँच्चै सुकन्याको त्यो सुन्दर भौतिक शरीर मेरोअगाडि थियो । यो सपना हो कि विपना मैले छुट्टाउन सकिनँ । उही हेराइ , उही स्वर उही बोलाई सुकन्याको प्रतिरुप थिई ऊ । समयले उही भिडन्त, भिडन्तअघि सुकन्यासँग भएको भेटमा लगेर पछार्यो मलाई । म रन्थनिएँ । नेपालकी गाउँकी सुकन्या, भिडन्तमा परेर मरेको आफ्नै आँखाको दृश्यले मेरो आँखा बिझायो । मैले आँखा मजाले मिचेँ तर दृश्य बदलिएन ।
साँच्चै अहिले सुकन्या मेरोअगाडि छे ।
म उसँग केही वार्तालाप गर्दै छु ।
"तिम्रो नाउ ˜ -'
"मेरिना । "
"घर कहाँ -'
'नेपाल माडीगाउँ ।"
"यहाँ कसरी आइपुग्यौ -"
बैकंकको एउटा बीस दिने वर्कशपमा छु अहिले म । भिडन्तपछि दुर्इवर्ष सम्म वेडरेस्ट गरेपछि मैले मन्त्रालय परिवर्तन गरेँ । गृहबाट पर्यटन मन्त्रालय सरुवाभएपछि मैले यो दक्षिण एसियाली क्षेत्रीयस्तरको अफिस मेनेजमेन्ट ट्रेनिङ्कमा भागलिने मौका पाएको थिएँ । भत्तापनि राम्रो आउने यो टे्रनिङ्क मलार्इृ भिडन्तमा परेर मानसिक र शारिरीक पीडा भोग्न परेवापत दिइएको उपहारस्वरुप थियो । बीस दिने टेनिङ्गको पिरियडमा होमसिक नहोस् र पढाइको स्ट्रेस नपरोस् भनेर सहभागीहरूलाई यसरी सहयोगी भनौँ वा केटी साथी मिलाइदिने चलन रहेछ । साथी मिलाउने क्रममा अरूले विदेशका केटी रोजे । धेरैले थाई र मलेसियन केटी रोजे तर मलाई किन हो नेपालकै केटी रोज्न मन लाग्यो । नेपालको केटी कम पाइने र मँहगो भए पनि कन्ट्रयाक्टरले मलाई नेपाली केटी नै मिलाई दिएको थियो । नेपाली केटीको जस्तो आत्मीयता, त्यो भावना, त्यो संवेदना विदेशी केटीहरूमा कहाँ हुन्छ र - यो कुरा त विदेशीहरूले पनि अनुभव गरेर भन्न थालिसके ।
ऊ अथार्त मेरिना अहिले मेरो छेउमा छे ।
"मेरो काका यही होटलमा काम गर्नुहुन्छ । "
"तिमीलाई यस्तो काम गर्न लाज वा धिन लाग्दैन ।"
"यो पेशामा लाज वा घिन भन्ने हुँदैन । लिने र दिने मात्र हुन्छ ।"
ऊ अलिकति बोल्ड र स्ट्रङ्ग भएर भन्छे ।
ऊ फेरि भन्छे "लाज र घिन नारीलाई मात्र हुने पुरुषलाई चाहिँ किन नहुने वाट अ नानसेन्स " उ अझ बोल्ड देखिन्छे ।
म अचम्ममा पर्छु यस्तो कुरा त सुकन्या मात्र गर्न सक्छे । अरू सामान्य केटी यसरी स्टङ्ग भएर बोल्न सक्दैनन । फेरि यस्तो पेशामा लागेको केटीहरू ग्राहकलाई रिझाउन यस्तो संवाद त पटक्कै गर्दैनन् । पक्कै यो सुकन्या नै हुनुपर्छ । तर ऊ त भिडन्तमा मरेको मेरै आँखाले देखेको कसरी सम्भव छ - म अलिक धकाउँछु आफूलाई मूल्याकंन गर्न थाल्छु । वास्तवमा उसलाई मैले बोलाउनु नै मेरो स्तर ऊ बराबर हुनु हो । उसले पाएको विशेषण मैले पनि पाउनु हो । अथवा म पनि ऊ जस्तै पतित हुनु हो । तर हामी पुरुषहरू सधै पवित्र नै हुन्छौ सायद हाम्रो वंशले त्यो पवित्रता लाहा छाप लगाएर समाजबाट प्राप्त गरको छ । म केही बेर घोरिन्छु । अब म ऊसँग संवाद गर्दिन किनभने उसका प्रत्येक वाक्य धारिला छन् । मुटु छेड्नगरी ।
हामी एउटा होटलको बन्दकोठा भित्र सोफामा आमनेसामने भएर बसेका छौँ । ऊ फेरि बोल्दिन । सायद मैले फेश गर्न जानिरहेको छैन क्यारे । यस्तो केटीहरूसँगको यो मेरो पहिलो अनुभव हो । दोस्रो , तेस्रो भएको भए म निकै परिपक्व भइसक्थे हुलाँ । सायद उसँग यस्तो गफ गर्न हुँदैनथ्यो की - यस्तोबेला सायद व्यक्तिगत र पारिवारिक गफ गर्न हुँदैन क्यार । मैले बेकारमा नेपाली केटी रोजेछु । विदेशी भए यी समस्याले मलाई पिरोल्ने नै थिएन । उसले मलाई भरपुर मनोरञ्जन भनौँ आनन्द दिन्थी । मैले पनि आघुनिकता अँगाल्न परम्परागत मानसिकता कहाँ फ्याक्न सकेको छु र - जे होश यो केटी पक्कै सुकन्या नै हुनुपर्दछ । उसले मलाई चिनिसकी । तर नचिनेझैँ गर्दै छे । त्यसैले ऊ मसँग खुल्न सकेकी छैन । उसलाई मैले सुकन्या हुँ भनाउनै पर्छ । म के गरौँ - म मस्तिष्कमा विभिन्न र्फमूला उब्जाउदै ब्रेन स्ट्रोमिङ्ग गर्न थाल्दछु । उसलाई सुक्न्या हुँ भनेर मनाउन विगतको उही भिडन्तमा पुर्याउँछु । म नम्र भएर भन्छु ।
"मेरिना तिमीलाई थाहा छ म को हु "
"थाहा छैन । मैले कसरी चिन्नु - हाम्रो पेशामा यो सब हुँदैन - तपाईँ नयामान्छे पर्नु भा जस्तो लाग्छ -" ऊ निकै सामान्य भइसक्छे ।
"यु आर राइट मेरिना , म नयाँ मान्छे नै हुँ । अनुभव विनाको फ्रेश तिमीलाई अलिकति दुख हुने भयो । यसको लागि क्षमा चाहन्छु । वास्तवमा मैले तिमीलाई यहाँ मेरो मनको भावना र अनुभव सुनाउन मात्र बोलाएको हुँ । मलाई समय विताउन र मनको भावना पोख्ने साथी मात्र चाहिएकेा हो । त्यसैले मैले नेपाली केटी रोजेको हुँ । सबै यौनकर्मीलाई कामुक नजरले नै हुर्नुपर्छ भन्ने म मान्दिनँ । तिमीलाई म मेरो जीवनको अति अप्रिय घटना सुनाउन चाहन्छु । सुन्छौ हैन -" म उसको मनोविज्ञान पढ्दै आफूतिर आर्कषित गर्ने प्रयास गर्छु ।
"सुन्छु , भन्नुभए हुन्छ ।" ऊ अलिक आत्मीय स्वरमा भन्छे ।
"ओके हामी यस्तै गफ गरेर यो साँझ यो रात रमाइलोगरी बिताऔँ है -"
"सुन म नेपालको पश्चिम जिल्लामा सिडिओ भएर जाँदाको घटना हो । त्यो बेला माओवादी सशस्त्रयुद्धमा थिए । माओवादी र सरकारीपक्षबीच ठूलठूला भिडन्त भइरहन्थे । एकपल्ट म बसेको जिल्लामा ठूलो भिडन्त भयो । म मुश्किलले बाँचे । मलाई बचाउने एकजना छापामार केटी थिइन् । तिनको नाम सुकन्या हो । यो जीवन उसैको ऋणी भएर बाँचेको छ । उसले मलाई त्यो समय नबचाएको भए यो धर्तीमा मेरो अस्तित्व धेरैअगाडि मेटिसक्थ्यो । उसको सम्झना मेरो स्मृतिपटलमा प्रत्येक पल जागै भएर रहीरहेको छ । उसले आफ्नो जीवनलाई मृत्युको हातमा सुम्पेर मलाई बचाई । ऊ अब यस संसारमा छैन । ऊ बाँचेकी भए म उसको लागि केही गर्ने थिएँ । मृत्युको मुखबाट बचाउनेलाई बाँच्नेले आफ्नो सम्पुर्ण कुरा दिए पनि त्यो थोरै हुन्छ । त्यसैले उसको त्यो भिडन्तमा मृत्यु भएपछि म विक्षप्त बनेँ । कैयौँ दिनसम्म उसको बलिदानले थिचिएको मेरो यो जीवन आफैलाई थामिनसक्नु बोझिलो भयो । सायद ऊ बाँचेकी भएँ ।" म सुक्कसुक्क गरेर रुन थालेँ ।
वास्तवमा नेपाली केटी नेपाली नै हुँदा रहेछन् । जहाँ बसे पनि पनि उही आत्मा, उही भावना उही संवेदना । उसको अनुहारमा धेरै परिवर्तन आइसकेको थियो । म मिशनमा सफल हुँदै थिएँ ।
म फेरि भन्न थालेँ "मेरिना मैले उसको कथा लेखेर पनि र्सार्वजनिक गरिसकेको थिएँ । त्यो कथा धेरैले मन पराएका पनि थिए । वास्तवमा सिद्धान्त, धार, विचारभन्दा ठूलो मानवीयता रहेछ । मानवीयताभन्दा ठूलो कुरा यस संसारमा अरू केही रहेनछ । यो युद्ध त हजारौँ वर्षेखि हुँदै आएको हो । हुँदै गर्छ । तर हाम मानव दुर्इदिनको जीवन यस्तै पीडामा बाँच्न बाध्य छौँ । सुकन्यालाई देशमा लोकतन्त्र आएको हेर्ने कत्रो इच्छा थियो । उनले आफ्नो अमूल्य जीवन होमिदिइ क्रान्तिको आगोमा तर क्रान्तिले उसलाई के दियो - मृत्युवाहेक केही दिएन । उसलाई सहिद घोषणा गर्न पनि सकेन । आज सुकन्या बाँचेकी भए उनी कति खुसी हुन्थिन् होला । आज उनको पार्टी सरकार छ । ऊ ठूलो पोष्टमा हुन्थी वा सांसद हुन्थी होला ।"
मैले यति भनिसक्दा नसक्दा सुकन्याकेा मुहारमा ठूलो परिवर्तन आइसकेको थियो ।
उनी रुलारुलाझैँ गरी भन्न थालिन्
"सर तपाईँले मलाई यति धेरै भूमिका बाँधेर भन्नै पर्दैन । तिमी सुकन्या होइनौ भन्दा भइहल्थ्यो नि । म त्यही अभागी सुकन्या हुँ.. सर । भाग्यले ठगिएकी , कर्मले पछारिएकी ।"
"सुकन्या.. तिमीलाई मैले सुरुमा सोध्दा होइन भन्न सक्थ्यौ । तिमीभित्रको संवेदनालाई जीवित बनाउन म यो सब भनिरहेछु । मैले पहिलो पल्ट देख्दा नै तिमी सुकन्या हौ कि भन्ने अन्दाज गरेको थिएँ । तर पुर्ण विश्वास गर्न सकेको थिइनँ । अनि तिमी यहाँ - यो पेशामा - कसरी आइपुग्यौ - तिम्रो मृत्यु भयो भनेर तिम्री आमाले काजक्रिया पनि गरिसकिन् रे !""
"हो सर सबैले मलाई मरेको नै ठान्छन् । त्यो भिडन्तमा तपाईँलाई मैले छोडेर हिँडेपछि बाटामा सेनासँग मेरो मुडभेड भयो । गोली लागेर म ढलेछु । मरे भनेर छोडेर हिँडेछन् । पछि चिनेका गाउँलेले देखेर अस्पताल ल्याइपुर्याएछन् । म निकै सिरियस थिएँ रे । मेरो ढुकढुकी मात्र थियो रे । तर इश्वरको लीला भनौँ त्यही अस्पतालमा मलाई र मेरी आमालाई राम्ररी चिन्ने डाक्टर थिए । उनको श्रीमती सुत्केरी हुँदा मेरी आमाले धेरै सहयोग गरेको हुँदा उनी हामीलाई विशेष सहानुभूति राख्दथे । मेरो हालत देखेर उनलाई धेरै दया लागेछ । घाइते लिन काठमाडौँबाट हेलिकप्टर आएको बेला सुकन्या भनेर अर्कै केटीको शव बनाएर मलाई चाहिँ अर्कै नाम राखेर काठमाडौँ पठाइदिएछन् । त्यो भिडन्त त्यो कोलाहलमा कसैले वास्ता गरेनछन् । कपडाहरू सबै बदलेपछि मलाई खासै कसैले चिन्नसकेन । काठमाडौँमा पनि उही डाक्टरले सबै बन्दोबस्त गरिदिएछन् । यसरी म त्यो भिडन्तमा मरेकी थिइनँ सर ।"
"ओहो सुकन्या तिमी जीवितै हौला भन्ने मैले सपनामा पनि सोचेको थिइनँ । अहिले पनि तिम्रो मुखबाट सुन्दा पनि विश्वास गर्न गारो भइरहेछ । तिमीले मसँग सर्म्पर्क राख्न सक्थ्यौ नि !"
"त्यसपछि निको भएपछि कहाँ जाने - के गर्ने भन्ने भयो । म यसरी बाँचेपछि पार्टी मलाई पुरै शंका गर्न सक्थ्यो । सजायस्वरुप सफाया गर्न सक्थ्यो अथवा श्रमशिविरमा कठोर याताना दिन सक्थ्यो । त्यसैले पार्टी म गइनँ । बाँच्नका लागि सङ्धर्षगर्नु थियो त्यो पनि भूमिगत भएर । कतै पार्टी मान्छेले चिनिहाल्छ कि भन्ने ठूलो त्रास हुन्थ्यो । भूमिगत हुने कामको खोजीमा म लागेँ । भूमिगत हुने क्रममा यौनक्रर्मी हुन सजिलो भयो । त्यसै पनि लुकेर गर्नुपर्ने यो काम मलाई सजिलो भयो । ठूलठूला होटलमा आउने विदेशीहरूसँगको उठबस गर्दा पैसा पनि प्रशस्त हुन्थ्यो र ज्यानको पनि सुरक्षा हुन्थ्यो ।"
"तिमी त्यत्रो क्रान्तिकारी भएर लागेकी मान्छे यस्तो स्वाभिमानमा बाँचेकी मान्छे कसरी आफ्नो शरीर , आत्मा अरूलाईै सुम्पन राजी भयौ त सुकन्या.. -"
"यो सब बाध्यता रहेछ । मान्छेलाई परिस्थितिले नराम्ररी दास बनाउदो रहेछ । मेरा ती क्रान्तिकारी भावना, आत्माविश्वास सबै बालुवामा पानी हालेझँ भए। तर त्यो भावनाले ममा एउटा आत्मविश्वास चाहिँ पलाएको थियो । त्यो के भने म शरीर बेचे पनि सस्तो किसिमको पेशेवर भइन् भनौ पार्कहरूमा ग्राहक रुगेर बस्ते भालु भइनँ । एउटा स्मार्ट र उच्चतहको व्यक्तिहरूसँग उठबस गर्ने महगी पेशेवेर । यह गर्वमा रमाएर बाँच्न थाल्दा मलाई सजिलो पनि भयो । तर यो पेशाले पनि मलाई धेरै दिन टिक्न दिएन । मेरो जीवनमा अरू केही नै हुन लेखेको रहेछ ।"
अब ऊ मलाई सर भन्न छोडेकी थिई । उसले लामो आङ्क तानेर बस्ने पोजिशनमा परिवर्तन गरी ।
"भन्दै जाऊ सुकन्या.. अलिकति स्न्याक्स र हिस्की पनि लिउ है ।"
"ओ. के !"
म वेटरलाई डाक्न वेल बजाउँछु र उसलाई केही खानेकुरा अर्डर गर्दछु । कोठामा म र ऊ मात्रै छौ । ठूलो सिसावाल झ्यालबाट बैकंकका सडकमा गाडीहरू कमिलाका ताँतीझैँ कुदिरहेका देखिन्थे । सुकन्याको रुप र लावण्यले बैकंकमा आएपछि अझ मौलाउने अवसर पाएको देखिन्थ्यो । ऊ कुनै हिरोइन वा मोडेलझैँ लाग्दथी । ऊ उठेर झ्यालतिर गई । टाइट जिन्सको पेन्टमा सिल्पलेस भेष्टले उसको हस्टपुस्ट पाखुरा र आधा नाङ्को देखिने शरीरले तिर्खालु आँखालाई लोभ्याएझै लाग्दथ्यो । उसको पछाडि ढाडको माथिल्लो भागमा पुलतीको टाटु खोपेको प्रस्ट देखिन्थ्यो । कुमबाट तल लत्रेको कपाल कुनै स्वाभिमानी भई उभिएको पहाडलाई छोपुलाझैँ गर्ने बादल जस्तो लाग्दथ्यो । मैले उसको चालढाल नियालेर हेरेँ । अलिकति बैशालु आँखाले अलिकति जिज्ञासु आँखाले । त्यसलाई शब्दमा परिणत गरे - "सुकन्या तिमीले आफ्नो रूपरङ्कलाई अझ लावण्य बनाएछौ नि !"
उसले झ्यालबाहिरको आँखालाई मतिर केन्द्रित पार्दै भनी - "हो मैले आफ्नो रूपरङ्ग स्याहार्ने मौका पाएको छु । मेरो अरू काम नै के हुन्थ्यो र - छापमार हुँदा केही गर्न पाइदैनथ्यो । सिद्धान्तले बाँधिएपछि इच्छा भए पनि मरेर जाँदो रहेछ । तर ग्लैमर्स दुनियाँमा यो नै सबैभन्दा महत्वपुर्ण हुँदोरहेछ । कस्को छाती कति, कस्को कम्मर कति, कस्को थाइ कति भनेर भनिदो रहेछ । मैले यहाँ आएर मोडलिङ्गको टेनिङ्गपनि लिएको छु । त्यसैले मेरो हिडाइ, बोलाई अरूको भन्दा केही फरक हुन्छ । फेरि यही को केही बिज्ञापनमा मोडलिङ्ग पनि गरेकी छु । बैकंक बसाइ खर्च मामुली छैन । फेरि यहीको केही विज्ञापनमा मोडलिङ्ग पनि गरेकी छु । अपार्टमेन्टको खर्च, आफ्नो व्यत्तिगत खर्च फेरि माथिल्लोस्तरको व्यक्तिसँगको उठबस, डिस्कोथक धाउनु सामान्य छैन । तर पनि अहिलेसम्म म्यानेज गरिरहेछु ।"
हिवस्की र स्न्याक्स टेबलमा आइसकेको थियो । सुकन्याको रूप र व्यवहार पहिलाभन्दा धेरै फरक थियो । गाउँकी सुकन्या, छापामार सुकन्या र अहिलेको सुकन्या, सुकन्याका तीनवटै रुप मेरो आँखाको पर्दामा नाच्न थाले चलचित्र भएर । उसको यो रूप र चालढाल देखेर म कुनै स्वप्नलोकमा छु झैँ लाग्दथ्यो । म यही स्वप्नलोकमा बाँच्न चाहन्थे । किनभने आज पुर्णरूपले सुकन्या मेरी थिई । यहा सामाजिक बन्धन, राजनीति घेराबन्दी, आक्रमण मोर्चा केही थिएन । ऊ मात्र मेरी थिई । ऊ र म बीच आफ्ना विगतका घटना, अनुभूति र भावनाहरू थिए । जुनकुरा हामीबीचमा ओहोरदोहोर गर्दथे र आत्मीयताका बलियो सूत्र तयार हुँदै थियो ।
हामी हिवस्की चियर्स गरेर स्न्याक्ससँग खान थाल्यौँ ।
"त्यसपछि के भयो सुकन्या -" लामो मौनतापछि मैले जिज्ञासा उघारेँ ।
ऊ भन्न थाली - "काठमाडौँमा बाँच्न र यो पेशामा लाग्न मलाई सुरुमा धेरै गारो भयो । कति धोका खाएँ । कति हण्डर खाएँ । दिनभरि भूमिगत भएर कोठामा टेलिभिजन हेरेर बस्नुपर्ने र रातपरेपछि सिँगारिएर हिँड्नु पर्ने । निसंकोच पुरुषको अगाडि नागिनुपर्ने । आफ्नो अस्मिता बेचेर बाँच्नुपर्ने बनावटी हाँसोमा शरीरमात्र होइन आत्मापनि सुम्पनुपर्ने । धेरै किसिमका मानिसहरूसँग फेश गर्नुपर्ने । विशेषगरी भारतीयहरू हुन्थे मेरा ग्राहक । तर ती फाइवस्टार र थ्री स्टार मा बस्ने धनाढ्य हुन्थे । त्यसैले मैले पैसाको लागि धेरै बिक्नुपर्दैनथ्यो । म आफ्नो रेट आफै तोक्थे । फेरि कतिपय त रूप.. यौवन... र सन्तुष्टि दिएवापत बेग्लै टिप्स दिने गर्दथे । तर सर मेरो जीवनले अर्कै मोड लिन चाहेको रहेछ.. ।"
"सुकन्या केहीबेर रोकिई । उसले कहिले भन्न सुरु गर्छेभन्ने प्रतिक्षामा थिएँ म । मेरो प्रतिक्षालाई अझ ब्यग्र बनाउँदै उसले कुरा अन्तै मोडिई ।
"मे आइ हेव स्मोक -"
"अफ कोर्स !"
त्यसपछि ऊ ब्यागबाट चुरोट झिकेर लाइटरले सल्काई । धुवाँको मुस्लाले उसको अनुहारलाई चुनौति दिँदै उडेझैँ लाग्दथ्यो । उक्त धुवाँको मुस्लोमा मैले गाउँको अबोध सुकन्याको छाया देखेँ । म उसको बाँकी जीवनको कथा सुन्न व्याकुल थिएँ । चुरोटको सर्को मजाले आठदश चोटि लिइसकेपछि ऊ भन्न थाली
"एक दिन अचानक मेरो भेट छापामार बादलसँग भयो । उसले मलाई चिन्यो । ऊ क्यानटोनमेन्टबाट विद्रोह गरेर भागेर काठमाडौ आएको रहेछ । उसले क्यान्टोनमेन्टमा आफूलाई भनेजस्तो सुधिवा दिएर नराखेकोमा असन्तुष्ट थियो । पार्टीका ठूलठूलानेता मन्त्री भएका र सुख भोग गरेका तर छापामारको अवस्था दयनीय भएको भनी आक्रोश व्यक्त गर्दथ्यो । त्यसैले ऊ विद्रोह गर्न भनी क्यान्टोनमेन्टबाट भागेको रहेछ । उसले मलाई पैसा कमाउने एउटा नयाँ जुक्ति बतायेा । उसले सशस्त्र युद्धताका पार्टीले गरेको अनैतिक कार्य र नेता तथा समाजसेवीहरूको भण्डाफोर हुनेगरी पुस्तक निकाल्ने र त्यो पुस्तक बिक्रीबाट आएको रकमबाट भूमिगत भएर बाँच्ने प्रस्ताव राख्यो । उसको प्रस्ताव मलाई ठीकै लाग्यो किनभने सशस्त्रता युध्यताका पार्टीले धेरै अमानवीय कार्य गरेको छँदै थियो । मलाई पनि ठूलठूला समाजसेवीहरू र नेताहरुको गोप्य कुरा थाहा पाएकी थिएँ । त्यसैले हामीलाई लेख्न गारो थिएन । उसले त्यो पुस्तक आफै लेख्ने तर नामचाहि मेरो राख्ने प्रस्ताव राख्यो । मलाई उसको प्रस्ताव ठीकै लाग्यो । त्यसै पनि भूमिगत भएर बाँच्नुपर्ने जीवन । फेरि म विदेश जाने चक्करमा पनि थिएँ । साकार र मेरो सम्झौता भयो ।उसले पुस्तक छाप्यो । पुस्तक राम्रो बिक्री भयो । यसको बढी फाइदा उसले नै लियो । मलाई धम्कीहरू आउन थाले । मैले अझ भूमिगत भएर बस्नुपर्ने बाध्यता आयो । त्यसपछि नेपालमा बस्ने मेरो अवस्था नै रहेन । कुनै पनि दिन मेरो हत्या हुनसक्थ्यो । त्यसैले एउटा व्यापारीसँग मिलेर व्यापार गर्ने प्रयोजन मिलाएर बैकंक आइपुगेँ ।" ्
उसको विगतको कथाले मलाई एउटा बेग्लै संसारमा पुर्याएको थियो । साँच्चै स्वप्नलोक जस्तो । त्यसै पनि उसको जीवित अवस्थालाई मेरो मस्तिष्कले स्वीकार गरिसकेको नै थिएन । कुने फिल्म वा पुस्तकको रोमाञ्चकारी कथाजस्तो लागिरहेको थियो ।
यति भनिसके पछि उसले आफूलाई धेरै हल्का महसुस गरी । हिवस्कीको रमरममा म उसको कथालाई विश्वासमा परिणत गर्न प्रयास गरिरहन्छु । तर किन हो अर्समर्थ पाउँछु । म उसमा गाउँको उही सुकन्याको छवि देखिरहेको हुन्छु । यो अहिले मैले सुनेको कथा त कुनै फिल्मको हुनुपर्छ । मेरो आत्माले पटक्कै विश्वास गर्न मानिरहेको छैन । तर यो सुकन्याजस्ती केटी अनि यो गेटअप । सब भ्रम हुनुपर्छ । म भ्रममा बाँच्न चाहन्छु । सुकन्याप्रतिको मेरो भावुकता उर्लेर आउँछ । म उत्तेजित हुदै उसलाई ग्वार्लम्म अँगालो मार्छु उसका गालाहरुकमा चुम्वन गर्दै भन्छु
" सुकन्या तिमीले मलाई नयाँ जीवन दिएकी छौँ । त्यसको लागि भन म के गरु तिम्रो लागि म जे पनि गर्नसक्छु ।"
ऊ पनि भावुक हुँदै भन्छे "मेरो लागि केही गर्नुपदैन सर मलाई त्यो खुसी दिनसक्नु हुन्छ जुन मैले अहिलेसम्म पाएको छैन । अहिलेसम्म मैले यौनको त्यो सुख पाइनँ जसमा आत्मीयता हुन्छ, र्समर्पण हुन्छ अनि दरिलो विश्वास । पेशाको रूपमा लिइने यौनमा त्यो सुख मैले कहिले पाइनँ । आजको साँझ म तपाईसँग यही सेयर गर्न चाहन्छु सर ।"
सुकन्या अहिले मेरो काखमा लुटपुटिरहेकी छे ।
"तिमीलाई जीवित भेटेर मैले आज जीवनको नयाँ अनुभुति गरिरहेछु । मानिसको जीवन कति बाध्यात्मक रहेछ , हेर त्यो कीलामा ठोकिएको फ्रेमजस्तो । भित्तामा झुन्याएको प्रणयलीलामा मग्न युवकयुवतीको फोटो देखाउदै म उसलाई भन्छु
हेर हाम्रो जीवनले पनि त्यो फ्रेमभित्रको फोटोजस्तै अटाएर बस्नुपर्ने बाध्यता छ । अनि सानो भूकम्प वा हावाहुरीले त्यो फ्रेम झार्यो भने फ्रेम फुटेर चकनाचुर हुन्छ फोटोले उमुक्ति त पाउँछ तर उसको अस्तित्व मेटिसकेकोहुन्छ । हाम्रो जीवजजस्तै हैन !" उसको औँलाहरु खेलाउँदै भावुक हुँदै म भन्छु ।
मैले सुकन्यालाई उही गाउँको सुकन्या बनाएर फ्रेमभित्र स्केच गरेँ । उही सुकन्या जस्को सौर्न्दर्यमा मै हुँ भन्ने ब्रहाचारीहरू पनि पग्लन्थे । आज म उसको अगाडि पग्लिरहेको थिएँ ।
बिस्तारै फोटोको युवक ममा परिणत हुन्छ र युवती सुकन्यामा । मेरो हृदयदेखि नै भावुकता र कामुकता उर्लेर आएको महसुस गर्छु । म उसको नारीदेहको तातो र्स्पर्शमा मुग्ध हुदै भन्छु आइ नेभर फोरगेट यु सुकन्या ।
म अब आफूभित्र कुनै उर्जा इलेक्टिक रेलको रफ्तारमा दौडेको महसुस गर्छु दुवै हातले अगालोलाई अझ मजबुत बनाउदै लान्छु । सुकन्या मेरो प्रयासलाई भरमग्दुर सहयोग गर्छे म उनलाई दुवै हातले फूलको थुगाझै उठाएर वेडमा सुताउछु । म आफूलाई ऊ भित्र समाहित गर्दै लान्छु ।
केहीछिनपछि हामी बन्धनमुक्त हुन्छौ प्राकृतिक रुपमा । मेरा अग प्रत्येग उमगित हुदै उनका अग प्रत्यगसग समाहित हुन पुग्छन् । हाम्रा हातमा हात ओठमा ओठ र सरिरमा शरिर एक भएर अलौकिक आनन्द लिन तत्पर हुन्छन् । कतै मीठो संगितको मधुर धुन बजेको आभास हुन्छ । बिस्तारै आवेष्टित शरिरको र्स्पर्शसधर्षाट कुनै नौलो कलात्मक आनन्दको
सिर्जना भएको मैले महसुस गरेँ । । मेरा उत्तेजित यौन जनेन्दिय उनका गोप्य जनेन्दिय पछ्याउन थालेँ । यौनसुखको परम उत्कर्षमा थियौँ हामीहरु । सायद उनले यति आनन्दित यति तृप्त र यति उर्जावान आफूलाई कहित्यै पाएकी थिइनन् । उनी परम यौनसन्तुष्टिको आनन्दमा लीन थिइन् । यौन आनन्दको चरम शीखर आरोहण थियौ हामीहरु । सफल शिखर आरोहणपछि हामी शिथिल हुन पुग्छौ ।
आवेगात्मक रुपमा चलेको हुरी बतास केही समयको सधर्षपछि शान्त हुन्छ । म कुनै स्वप्नलोकबाट अवतरित भएको थिए । समयले एउटा नया इतिहास कोरेको थियो दुइ आत्माको पुनर्मिलनको ।
समय निकै बितिसकेको थियो । सुकन्याले आत्तिदै भनी "अब मैले जानुपर्छ ।"
"तिमी आजको रात मसँग बिताउन सक्दैनौँ सुकन्या ।
मैले उसलाई बलियो गरी आफूमाकस्दै भने ।
"हुन्न सर मेरो समय बितिसकेको छ । रात बिताउन धेरै मँहगो पर्छ । बरु भोलि यही समयमा भेट्ने वाचा गर्दछु ।" उसले आफूलाई मबाट अलग गर्दै भनी ।
यति भनेर ऊ उठेर आफ्ना कपडा र मेकअप मिलाउन थाली । म उसलाई गहिरिएर अध्ययन गर्न थालेँ । ऊ गएको पुन विवस आँखाले हेन बाध्य भएँ । मैले उसलाई बाई भन्न पनि बिर्सेछु ।
भोलिपल्टको टेनिङ्गसकेर म फेरि कोठामा आइपुग्छु। म सुकन्याको व्यग्र प्रतीक्षामा थिएँ । ऊ कहिले आइपुग्ली आज त पक्कै मसँग खुलेर कुरा गर्नेछे । हिजो जस्तो औपचारिकता आज पटक्कै हुने छैन भन्ने कल्पनामा डुबिरहेको थिएँ । केही समय बिताउन म कोठा बाहिर निस्कन्छु । करिडरको निकैपर पुलिस र केही मानिसहरु कोठाको वरिपरि झुम्मिएको देख्छु । के भएको रहेछ - मनमा उत्सुकता जन्मन्छ । उत्सुकता हुर्काउदै त्यो ठाउमा पुग्छु । त्यहा पुलिसहरुले कोठाभित्र कुनै युवतीको लासको फोटो खिचिरहेको देख्छु । म भिडबाट भित्र चियाउन पुग्छु । युवतीको शरीर निवाग निबस्त्र देख्छु । ऊ घोप्टिएकी हुन्छे । उसलाई यौनक्रिडापछि हत्या गरेको स्पष्ट थाहा हुन्थ्यो । यस्ती सुन्दर युवतीलाई कसले मायो होला- को होली यो नेपाली केटी जस्ती - अझ मनमा उत्सुकता गाडिन्छ । म नजिक गएर हेर्ने प्रयास गर्छु नजिकबाट उसको ढाडको टाटु प्रष्ट देखिन्छ । म खरग हुन्छु कुनै पहिरोले मलाई थिचेजस्तो हुन्छ । सुकन्या...... मेरो मुखबाट निस्कन्छ ।
मलाई रिगटा लागेर आउछ । म त्यहा बस्न सक्दिन दौडदै कोठामा आउँछु ।
रिगटा लागेर म सोफामा थचक्क बस्न पुग्छ । मलाई संसार घुमेजस्तो लाग्छ । हिजोको सुकन्यासँग बिताएको समयले मलाई घपलक्कै निल्छ । म केही सोच्न सक्दिनँ । हेर्दाहेर्दै हिजो सुकन्यालाई देखाएको भित्ताको त्यो फ्रेम भुइमा झरेर चकनाचुर हुन्छ । म केही देख्न सक्दिनँ । चक्कर लागरे पुरै टाउको घुम्न थाल्छ । टाउको जोडले समाउछु र चिच्चाउछु "सुकन्या ˜..˜ ..।"
पोर्नोग्राफीको लत
सञ्जीव शर्मा
नेपालका शहरी क्षेत्रमा इन्टरनेट प्रयोग गर्ने ८२ प्रतिशत किशोर-किशोरी मध्ये ९८ प्रतिशतले अश्लील सामग्री हेर्छन्।
• ललितपुर, सानेपाकी एक किशोरीले अमेरिकामा बस्ने प्रेमीसँग अनलाइन वेबक्यामबाट कुराकानी गर्दागर्दै झ्गडा परेपछि उनलाई देखाएरै तत्काल आत्महत्या गरिन्।
• टोलाउने, खान नमान्ने रइन्टरनेट-टिभीमै झुम्मिरहने १० वर्षको छोराको चियोचर्चो गर्दा पोर्नोग्राफी हेर्ने लत बसेको थाहा पाएका काठमाडौं, मैतीदेवीका एक दम्पतीले। यसबाट छोरामा उब्जिएको मानसिक समस्या हल गर्न चिकित्सकलाई देखाउनु पर्यो।
• च्याटमा साथी बनेकी युवतीलाई इन्टरनेटबाट अश्लील भिडियो देखाएर आकर्षित गर्दै यौनसम्बन्ध राख्न पुगेका ललितपुरको एक स्कूलमा १० कक्षा पढ्ने विद्यार्थीले अन्ततः गर्भपतन गराउन विभिन्न बहानामा घरबाट पैसा मागेर र साथीहरूसँग सरसापट गरेर रु.३० हजार खर्च गर्नुपर्यो। ती किशोर भन्छन्, “मेरो जीवनमा सबैभन्दा ग्लानि र पीडाको क्षण थियो त्यो।”
इन्टरनेटको गलत प्रयोगले बालबालिकामा पार्ने दुष्प्रभावका केही उदाहरण हुन् यी। बाहिर नआएका घटना त कति छन् कति।
विकसित मुलुकमा डेढ दशकदेखि टाउकोदुखाइको विषय बनेको पोर्नोग्राफी (नग्न तस्बिर/चलचित्र) को कुलतमा इन्टरनेट र मोबाइल प्रयोग गर्ने नेपालका शहरी क्षेत्रका बालबालिका पनि फँस्दैछन्। त्यति गहन अनुसन्धान नभए पनि बालबालिकाको क्षेत्रमा काम गर्ने संस्था बाल मजदुर सरोकार केन्द्र सिविनले गरेको एक अध्ययनले नेपालका बालबालिकाहरू पनि इन्टरनेटबाट सुरक्षित नभएको देखाएको छ।
सिविनले काठमाडौं उपत्यकाका १४१६ सरकारी तथा निजी विद्यालयमा गरेको अध्ययनमा ८२ प्रतिशत बालबालिकाले इन्टरनेट चलाउने गरेको पाइएको छ। ६३ प्रतिशतले साइबर क्याफेमा र बाँकीले घरमै इन्टरनेट चलाउने यी बालबालिकामध्ये ९८ प्रतिशतले इन्टरनेटमा यौनजन्य सामग्री हेरेको र १.७ प्रतिशतले आफूलाई मनपर्ने पाँच वेबसाइटमध्ये एउटा पोर्नोसाइट भएको जानकारी दिएका छन्। पोर्नोग्राफीको लतले कस्तोसम्म परिणाम ल्याउन सक्छ भन्ने यसविरुद्ध काम गर्ने दक्षिण अफ्रिकी संस्था स्ट्याण्डिङ टुगेदर टु अपोज पोर्नोग्राफी (स्टप) को एउटा अध्ययनले प्रस्ट पार्दछ, जसअनुसार दक्षिण अफ्रिकाको डर्वान शहरमा सन् २००४-०५ मा बालयौन हिंसामा संलग्नमध्ये १३ वर्षमुनिका ४२ प्रतिशत बालबालिकाहरू कुनै न कुनै रूपमा पोर्नोग्राफीको कुलतमा फसेका थिए।
इन्टरनेटमा अश्लील दृश्य हेरेर असामान्य व्यवहार देखाउने सिविनको एक कर्मचारीका सात कक्षामा पढ्ने छोरालाई सामान्य अवस्थामा ल्याउन लामो काउन्सिलिङ गर्नु परेको थियो। यो घटनामा अभिभावक सचेत भएकाले समयमै समस्याको पहिचान र समाधान सम्भव भयो, तर धेरै अभिभावक र शिक्षकहरू यसबारे सचेत हुँदैनन्। कतिसम्म भने ती बालकलाई अश्लील दृश्य हेर्ने साइटको जानकारी स्कूलकै कम्प्युटर शिक्षकले दिएका रहेछन्। सिविनकी क्याम्पेन अफिसर अर्चिता पन्तका अनुसार काठमाडौंका करिब ९० प्रतिशत अभिभावकलाई बालबालिकाले इन्टरनेटमा के गर्छन् भन्ने नै थाहा हुँदैन। यसका नकारात्मक पक्षबारे अनभिज्ञ अभिभावकले छोराछोरीलाई बेडरुमसम्मै उपलब्ध गराइदिने इन्टरनेटको गलत प्रयोग भइरहेको साउथ एशिया पार्टनरसीप (साप)का प्राविधिक अधिकृत विभूषण विष्ट बताउँछन्।
समस्या काठमाडौंमा मात्रै छैन। विभूषणका अनुसार इन्टरनेट प्रयोगकर्ता धेरै भएका नेपालगञ्ज, पर्वतलगायत केही ठाउँमा साइबर क्याफेका क्याविनमा चुकुल लगाउने व्यवस्था समेत गरिएको हुन्छ। नेपालगञ्जको एउटा साइबरले रु.५० लिएर क्याविनभित्र ब्लु फिल्म को सीडी उपलब्ध गराउँछ, जहाँ फिल्म हेर्ने अधिकांश किशोर-किशोरी हुन्छन्।
पोर्नोग्राफी मात्रै नभएर कतिपय बालबालिका इन्टरनेट गेम र च्याटमा पनि अनुत्पादक ढङ्गले समय बिताइरहेका हुन्छन्। राति १२ बजेपछि सधैँजसो अनलाइनमा भेटिने १२ कक्षामा अध्ययनरत बसुन्धराकी श्रेष्ठ थरकी एक किशोरी इन्टरनेटमा आफूलाई मन लागेको काम गर्ने यही उपयुक्त समय ठान्छिन्। राति बेलामा नसुत्दा उनको कलेजको पहिलो कक्षा सधैंजसो छुट्छ।
स्कूले किशोर-किशोरीहरू भिडियो क्यामरा भएको मोबाइल फोनबाट पनि पोर्नोग्राफी आदान-प्रदान गर्छन्। अहिलेसम्म कम्प्युटर वा ब्लूटुथको प्रयोग गरेर सेटमा सारिने यस्ता भिडियो तस्बिरहरू थि्रजी सुविधा भएको मोबाइल सेवाबाट एसएमएस झ्ंै सजिलै पठाउन-पाउन सकिन्छ। मोबाइल सेटमा केटी साथीसँगको यौनव्यवहारको तस्बिर राख्नुलाई फेसन ठान्ने महाराजगञ्जस्थित क्याम्पेन कलेजमा १२ कक्षामा अध्ययनरत् एक छात्र यसलाई प्रेमिकासँग शारीरिक सम्बन्ध राखेको प्रमाण मान्छन्।
केही वर्षअघि भारतको दिल्लीमा पढ्ने एक नेपाली किशोरले मोबाइलबाट कलेजको केमेस्ट्री ल्याबमा केटी साथीसँग गरेको यौनक्रियाकलापको भिडियो खिचेर साथीलाई देखाएका थिए। सो भिडियो सार्वजनिक भएपछि ती किशोरी पढाइ छोडेर विदेशिइन्। काठमाडौंको एक प्रतिष्ठित क्याम्पसमा १२ कक्षामा पढ्ने छात्रछात्राले रेस्टुरेन्टको माथिल्लो तल्लामा गरेको मुखमैथुनको भिडियो तस्बिर प्रेमीले सार्वजनिक गरेपछि त्यसमा संलग्न छात्रा र उनको परिवारले पनि निकै मानसिक तनाव झ्ेल्नु परेको थियो।
विकृतिका रुप र परिणाम
इन्टरनेटका अश्लील सामग्रीले स्कूले किशोर-किशोरीमा पारेको कुलतको प्रभाव सामाजिक जीवनमै देखापर्छ। अश्लील चित्र हेरेपछि बालबालिकामा उमेर नपुग्दै यौनप्रति रुचि देखिन थाल्छ, यौन सामान्य र सहज हो भन्ने छाप पर्दछ। उनीहरू समकालीन वा वयस्कहरूसँग उत्तेजक व्यवहार गर्ने, परिवार र साथीभन्दा वेग्लै बस्न रुचाउने, लागूपदार्थको कुलतमा फँस्ने, अध्ययनप्रति रुचि नदेखाउने र आत्महत्यासम्मको प्रयास गर्ने गर्छन्।
अमेरिकी क्लिनिकल साइकोलोजिष्ट भिक्टर क्लाइनको अध्ययनबाट पोर्नोग्राफी हेरेपछि बालबालिकाले त्यसको नक्कल गरी अन्य बालबालिकामाथि यौन दुर्व्यवहार गर्ने, घर-घरमै यौन दुर्व्यवहार र बलात्कार हुने, युवतीहरू १२-१३ वर्षमै गर्भवती हुने तथा बालमस्तिष्कमा परेको असर वयस्क अवस्थासम्म पनि रहिरहने देखिएको छ।
अमेरिकन अक्याडमी अफ पेडियाटि्रक्स को जर्नलमा रिवेक्का कोलिन्स लेख्छिन्, “इन्टरनेट वा अन्यत्र देखेको अश्लील दृश्यले बालबालिकालाई जोसँग जहाँ पनि यौनसम्पर्कका लागि प्रस्तुत हुन प्रेरित गर्छ। उनीहरू मनोरञ्जनका नाममा अधिक शारीरिक सम्पर्क गर्दछन्। यस्ता व्यक्ति मौका पाएसम्म पोर्नोग्राफी हेर्न र त्यसअनुसारको व्यवहार गर्न रुचाउँछन्। यस्तो बानी वयस्क भएपछि पनि छुटाउन गाह्रो पर्छ।”
इन्टरनेटको दुरुपयोगले दुर्घटना समेत निम्त्याउन सक्छ। करिब तीन वर्षअघि ललितपुर, सानेपाकी एक किशोरीले अमेरिकामा बसेको प्रेमीसँग अनलाइनमा कुराकानी गर्दागर्दै झ्गडा परेपछि वेबक्याममा प्रेमीलाई देखाएरै आत्महत्या गरिन्। उनले त्यसो गर्न लागेको देख्नासाथ अमेरिकाका युवकले किशोरीको घरमा खबर गरे, तर घरका मान्छे कोठामा पुग्न नपाउँदै उनको ज्यान गइसकेको थियो। सापका विभूषण बिष्टका अनुसार, वेबक्याम अगाडि भएको यो आत्महत्यालाई परिवारको अनुरोधमा प्रहरीले बाहिर ल्याएको थिएन।
केही वर्षअघि भारतीय सञ्चारमाध्यममा मुम्बईकी एक युवतीले फेसबुक मा अभिभावकहरू विदेश गएकाले घरमा एक्लै भएको सन्देश राखेपछि उनी आपराधिक समूहबाट सामूहिक बलात्कारको शिकार भएको घटना प्रकाशमा आएको थियो। सिविनले गरेको अनुसन्धानमा इन्टरनेट प्रयोगकर्ता बालबालिकामध्ये ६०.३ प्रतिशतले इन्टरनेटमा गफ भएका अपरिचित व्यक्तिलाई प्रत्यक्ष भेटघाट गर्दा उसले बताए अनुसारको नपाइने गरेको बताएका छन्।
पोर्नोग्राफी हेर्ने बानीले वयस्क अवस्थामा घरबार बिग्रेका र सार्वजनिक बेइज्जती भोग्नु परेका उदाहरण विदेशमा प्रशस्तै भेटिन्छन्। नेपालमा पनि धेरै यस्ता घटना भइरहेका हुनसक्छन्, खाली मानिसहरू खुलेर नआउने हुनाले सतहमा नदेखिएकोे विभुषण बताउँछन्। उनको भनाइमा आफ्नो हार्डडिस्कमा कैयौं टेराबाइट अश्लील भिडियो र तस्बिर जम्मा गरेर राख्नेहरू नेपालमा ठूलै सङ्ख्यामा छन्।
पोर्नोग्राफिक भिडियो हेरेर अप्राकृतिक यौनमा आनन्द मान्नेहरू वास्तविक जीवनमा पनि यौनसाथीसँग त्यस्तै चाहन्छन्। साइकोलोजिस्ट क्लाइनका अनुसार पोर्नोग्राफीको लत बसेकाहरू वास्तविकताभन्दा पर पुगी कल्पनामा भौंतारिन्छन्। त्यसका लागि उनीहरू पैसा र पदको ख्याल गर्दैनन्। कम्प्युटर एसोसिएसन अफ नेपाल (क्यान) का कार्यकारी सदस्य गौरव उपाध्याय पोर्नोग्राफीले नेपाली समाजलाई गाँज्न थालेकोले बेलैमा सचेत हुनुपर्ने बताउँछन्।
समाधानका उपाय
विकसित मुलुकमा इन्टरनेट पोर्नोग्राफीको प्रयोग धेरै भएपछि रोकथामबारे सोचिँदैछ भने नेपालमा सुरुआत मात्र भएकोले प्रभावकारी अनुगमन तथा साइबर कानूनसम्बन्धी स्पष्ट व्यवस्था गर्नु जरुरी देखिएको छ। अश्लील साइटहरूलाई केही हदसम्म आफ्नै प्रयासबाट बन्द गर्न पनि सकिन्छ। इन्टरनेटबाटै कम्प्युटरमा लभतलबलथ।अय्क, हधबतअज जस्ता केही सफ्टवेयर तानेर सम्भावित पोर्नो साइटहरू रोक्न र बालबालिकाले हेर्ने साइटको अनुगमन गर्न सकिने सल्लाह छ सापका विभूषण बिष्टको। तर, इन्टरनेट पोर्नोग्राफी पूर्ण रूपमा रोक्न नसकिने यथार्थ पनि छ। भारत र चीनले बन्द गर्ने कानूनी व्यवस्था गरे पनि रोक्न सकेका छैनन्। भारतमा अङ्गे्रजी नजान्ने बालबालिकालाई समेत प्रभाव पार्ने गरी हिन्दीलगायत अन्य स्थानीय भाषामा समेत पोर्नोग्राफिक साइट शुरु भएको छ।
सूचनाप्रविधिको युगमा केलाई श्लील र केलाई अश्लील मान्ने भन्ने प्रश्न पनि उठ्ने गरेको छ। कसैलाई अश्लील लाग्ने सामग्री अरूका लागि सूचना पनि हुनसक्ने बताउँदै इन्टरनेट सेवाप्रदायक मर्कन्टाइलका नेटवर्क इन्जिनियर ज्ञानेन्द्र मिश्र प्रश्न गर्छन्, “युरोप, अमेरिकामा समेत बन्द हुन नसकेका यस्ता साइट नेपालमा कसरी बन्द होलान् ?” यसबारे उपभोक्ता आफैं सचेत हुनुको विकल्प नभएको क्यान सदस्य गौरवको धारणा छ। अभिभावकले सँगै बसेर इन्टरनेट चलाउने, हाईफाईभ वा फेसबुक जस्ता सोसल नेटवर्किङ साइटमा छोराछोरीहरूको साथी बनेर उनीहरूको सम्पर्क र गतिविधिको अनुगमन गर्ने, कम्प्युटरलाई सबैको पहुँच हुने बैठक वा अध्ययन कक्षमा राख्ने गरेमा बालबालिकाले के गरिरहेका छन् भन्ने थाहा पाउन सकिने धेरैको सुझाव छ।
सिविनकी कार्यक्रम संयोजक सुम्निमा तुलाधर साइबर क्याफेहरूले पनि सामाजिक दायित्वबाट विमुख हुन नमिल्ने बताउँदै तिनमा बालबालिका र वयस्कका लागि छुट्टै कम्प्युटरको व्यवस्था गरिनुपर्नेमा जोड दिन्छिन्। इन्टरनेट सेवा प्रदायकहरूले बालयौन र हिंसासम्बन्धी साइटहरू ब्लक गर्नुपर्ने तथा इन्टरनेट प्रयोगकर्ताको तथ्याङ्क कम्तीमा ९० दिनसम्म सुरक्षित राख्नुपर्ने उनको सुझाव छ।
नेपालका शहरी क्षेत्रमा इन्टरनेट प्रयोग गर्ने ८२ प्रतिशत किशोर-किशोरी मध्ये ९८ प्रतिशतले अश्लील सामग्री हेर्छन्।
• ललितपुर, सानेपाकी एक किशोरीले अमेरिकामा बस्ने प्रेमीसँग अनलाइन वेबक्यामबाट कुराकानी गर्दागर्दै झ्गडा परेपछि उनलाई देखाएरै तत्काल आत्महत्या गरिन्।
• टोलाउने, खान नमान्ने रइन्टरनेट-टिभीमै झुम्मिरहने १० वर्षको छोराको चियोचर्चो गर्दा पोर्नोग्राफी हेर्ने लत बसेको थाहा पाएका काठमाडौं, मैतीदेवीका एक दम्पतीले। यसबाट छोरामा उब्जिएको मानसिक समस्या हल गर्न चिकित्सकलाई देखाउनु पर्यो।
• च्याटमा साथी बनेकी युवतीलाई इन्टरनेटबाट अश्लील भिडियो देखाएर आकर्षित गर्दै यौनसम्बन्ध राख्न पुगेका ललितपुरको एक स्कूलमा १० कक्षा पढ्ने विद्यार्थीले अन्ततः गर्भपतन गराउन विभिन्न बहानामा घरबाट पैसा मागेर र साथीहरूसँग सरसापट गरेर रु.३० हजार खर्च गर्नुपर्यो। ती किशोर भन्छन्, “मेरो जीवनमा सबैभन्दा ग्लानि र पीडाको क्षण थियो त्यो।”
इन्टरनेटको गलत प्रयोगले बालबालिकामा पार्ने दुष्प्रभावका केही उदाहरण हुन् यी। बाहिर नआएका घटना त कति छन् कति।
विकसित मुलुकमा डेढ दशकदेखि टाउकोदुखाइको विषय बनेको पोर्नोग्राफी (नग्न तस्बिर/चलचित्र) को कुलतमा इन्टरनेट र मोबाइल प्रयोग गर्ने नेपालका शहरी क्षेत्रका बालबालिका पनि फँस्दैछन्। त्यति गहन अनुसन्धान नभए पनि बालबालिकाको क्षेत्रमा काम गर्ने संस्था बाल मजदुर सरोकार केन्द्र सिविनले गरेको एक अध्ययनले नेपालका बालबालिकाहरू पनि इन्टरनेटबाट सुरक्षित नभएको देखाएको छ।
सिविनले काठमाडौं उपत्यकाका १४१६ सरकारी तथा निजी विद्यालयमा गरेको अध्ययनमा ८२ प्रतिशत बालबालिकाले इन्टरनेट चलाउने गरेको पाइएको छ। ६३ प्रतिशतले साइबर क्याफेमा र बाँकीले घरमै इन्टरनेट चलाउने यी बालबालिकामध्ये ९८ प्रतिशतले इन्टरनेटमा यौनजन्य सामग्री हेरेको र १.७ प्रतिशतले आफूलाई मनपर्ने पाँच वेबसाइटमध्ये एउटा पोर्नोसाइट भएको जानकारी दिएका छन्। पोर्नोग्राफीको लतले कस्तोसम्म परिणाम ल्याउन सक्छ भन्ने यसविरुद्ध काम गर्ने दक्षिण अफ्रिकी संस्था स्ट्याण्डिङ टुगेदर टु अपोज पोर्नोग्राफी (स्टप) को एउटा अध्ययनले प्रस्ट पार्दछ, जसअनुसार दक्षिण अफ्रिकाको डर्वान शहरमा सन् २००४-०५ मा बालयौन हिंसामा संलग्नमध्ये १३ वर्षमुनिका ४२ प्रतिशत बालबालिकाहरू कुनै न कुनै रूपमा पोर्नोग्राफीको कुलतमा फसेका थिए।
इन्टरनेटमा अश्लील दृश्य हेरेर असामान्य व्यवहार देखाउने सिविनको एक कर्मचारीका सात कक्षामा पढ्ने छोरालाई सामान्य अवस्थामा ल्याउन लामो काउन्सिलिङ गर्नु परेको थियो। यो घटनामा अभिभावक सचेत भएकाले समयमै समस्याको पहिचान र समाधान सम्भव भयो, तर धेरै अभिभावक र शिक्षकहरू यसबारे सचेत हुँदैनन्। कतिसम्म भने ती बालकलाई अश्लील दृश्य हेर्ने साइटको जानकारी स्कूलकै कम्प्युटर शिक्षकले दिएका रहेछन्। सिविनकी क्याम्पेन अफिसर अर्चिता पन्तका अनुसार काठमाडौंका करिब ९० प्रतिशत अभिभावकलाई बालबालिकाले इन्टरनेटमा के गर्छन् भन्ने नै थाहा हुँदैन। यसका नकारात्मक पक्षबारे अनभिज्ञ अभिभावकले छोराछोरीलाई बेडरुमसम्मै उपलब्ध गराइदिने इन्टरनेटको गलत प्रयोग भइरहेको साउथ एशिया पार्टनरसीप (साप)का प्राविधिक अधिकृत विभूषण विष्ट बताउँछन्।
समस्या काठमाडौंमा मात्रै छैन। विभूषणका अनुसार इन्टरनेट प्रयोगकर्ता धेरै भएका नेपालगञ्ज, पर्वतलगायत केही ठाउँमा साइबर क्याफेका क्याविनमा चुकुल लगाउने व्यवस्था समेत गरिएको हुन्छ। नेपालगञ्जको एउटा साइबरले रु.५० लिएर क्याविनभित्र ब्लु फिल्म को सीडी उपलब्ध गराउँछ, जहाँ फिल्म हेर्ने अधिकांश किशोर-किशोरी हुन्छन्।
पोर्नोग्राफी मात्रै नभएर कतिपय बालबालिका इन्टरनेट गेम र च्याटमा पनि अनुत्पादक ढङ्गले समय बिताइरहेका हुन्छन्। राति १२ बजेपछि सधैँजसो अनलाइनमा भेटिने १२ कक्षामा अध्ययनरत बसुन्धराकी श्रेष्ठ थरकी एक किशोरी इन्टरनेटमा आफूलाई मन लागेको काम गर्ने यही उपयुक्त समय ठान्छिन्। राति बेलामा नसुत्दा उनको कलेजको पहिलो कक्षा सधैंजसो छुट्छ।
स्कूले किशोर-किशोरीहरू भिडियो क्यामरा भएको मोबाइल फोनबाट पनि पोर्नोग्राफी आदान-प्रदान गर्छन्। अहिलेसम्म कम्प्युटर वा ब्लूटुथको प्रयोग गरेर सेटमा सारिने यस्ता भिडियो तस्बिरहरू थि्रजी सुविधा भएको मोबाइल सेवाबाट एसएमएस झ्ंै सजिलै पठाउन-पाउन सकिन्छ। मोबाइल सेटमा केटी साथीसँगको यौनव्यवहारको तस्बिर राख्नुलाई फेसन ठान्ने महाराजगञ्जस्थित क्याम्पेन कलेजमा १२ कक्षामा अध्ययनरत् एक छात्र यसलाई प्रेमिकासँग शारीरिक सम्बन्ध राखेको प्रमाण मान्छन्।
केही वर्षअघि भारतको दिल्लीमा पढ्ने एक नेपाली किशोरले मोबाइलबाट कलेजको केमेस्ट्री ल्याबमा केटी साथीसँग गरेको यौनक्रियाकलापको भिडियो खिचेर साथीलाई देखाएका थिए। सो भिडियो सार्वजनिक भएपछि ती किशोरी पढाइ छोडेर विदेशिइन्। काठमाडौंको एक प्रतिष्ठित क्याम्पसमा १२ कक्षामा पढ्ने छात्रछात्राले रेस्टुरेन्टको माथिल्लो तल्लामा गरेको मुखमैथुनको भिडियो तस्बिर प्रेमीले सार्वजनिक गरेपछि त्यसमा संलग्न छात्रा र उनको परिवारले पनि निकै मानसिक तनाव झ्ेल्नु परेको थियो।
विकृतिका रुप र परिणाम
इन्टरनेटका अश्लील सामग्रीले स्कूले किशोर-किशोरीमा पारेको कुलतको प्रभाव सामाजिक जीवनमै देखापर्छ। अश्लील चित्र हेरेपछि बालबालिकामा उमेर नपुग्दै यौनप्रति रुचि देखिन थाल्छ, यौन सामान्य र सहज हो भन्ने छाप पर्दछ। उनीहरू समकालीन वा वयस्कहरूसँग उत्तेजक व्यवहार गर्ने, परिवार र साथीभन्दा वेग्लै बस्न रुचाउने, लागूपदार्थको कुलतमा फँस्ने, अध्ययनप्रति रुचि नदेखाउने र आत्महत्यासम्मको प्रयास गर्ने गर्छन्।
अमेरिकी क्लिनिकल साइकोलोजिष्ट भिक्टर क्लाइनको अध्ययनबाट पोर्नोग्राफी हेरेपछि बालबालिकाले त्यसको नक्कल गरी अन्य बालबालिकामाथि यौन दुर्व्यवहार गर्ने, घर-घरमै यौन दुर्व्यवहार र बलात्कार हुने, युवतीहरू १२-१३ वर्षमै गर्भवती हुने तथा बालमस्तिष्कमा परेको असर वयस्क अवस्थासम्म पनि रहिरहने देखिएको छ।
अमेरिकन अक्याडमी अफ पेडियाटि्रक्स को जर्नलमा रिवेक्का कोलिन्स लेख्छिन्, “इन्टरनेट वा अन्यत्र देखेको अश्लील दृश्यले बालबालिकालाई जोसँग जहाँ पनि यौनसम्पर्कका लागि प्रस्तुत हुन प्रेरित गर्छ। उनीहरू मनोरञ्जनका नाममा अधिक शारीरिक सम्पर्क गर्दछन्। यस्ता व्यक्ति मौका पाएसम्म पोर्नोग्राफी हेर्न र त्यसअनुसारको व्यवहार गर्न रुचाउँछन्। यस्तो बानी वयस्क भएपछि पनि छुटाउन गाह्रो पर्छ।”
इन्टरनेटको दुरुपयोगले दुर्घटना समेत निम्त्याउन सक्छ। करिब तीन वर्षअघि ललितपुर, सानेपाकी एक किशोरीले अमेरिकामा बसेको प्रेमीसँग अनलाइनमा कुराकानी गर्दागर्दै झ्गडा परेपछि वेबक्याममा प्रेमीलाई देखाएरै आत्महत्या गरिन्। उनले त्यसो गर्न लागेको देख्नासाथ अमेरिकाका युवकले किशोरीको घरमा खबर गरे, तर घरका मान्छे कोठामा पुग्न नपाउँदै उनको ज्यान गइसकेको थियो। सापका विभूषण बिष्टका अनुसार, वेबक्याम अगाडि भएको यो आत्महत्यालाई परिवारको अनुरोधमा प्रहरीले बाहिर ल्याएको थिएन।
केही वर्षअघि भारतीय सञ्चारमाध्यममा मुम्बईकी एक युवतीले फेसबुक मा अभिभावकहरू विदेश गएकाले घरमा एक्लै भएको सन्देश राखेपछि उनी आपराधिक समूहबाट सामूहिक बलात्कारको शिकार भएको घटना प्रकाशमा आएको थियो। सिविनले गरेको अनुसन्धानमा इन्टरनेट प्रयोगकर्ता बालबालिकामध्ये ६०.३ प्रतिशतले इन्टरनेटमा गफ भएका अपरिचित व्यक्तिलाई प्रत्यक्ष भेटघाट गर्दा उसले बताए अनुसारको नपाइने गरेको बताएका छन्।
पोर्नोग्राफी हेर्ने बानीले वयस्क अवस्थामा घरबार बिग्रेका र सार्वजनिक बेइज्जती भोग्नु परेका उदाहरण विदेशमा प्रशस्तै भेटिन्छन्। नेपालमा पनि धेरै यस्ता घटना भइरहेका हुनसक्छन्, खाली मानिसहरू खुलेर नआउने हुनाले सतहमा नदेखिएकोे विभुषण बताउँछन्। उनको भनाइमा आफ्नो हार्डडिस्कमा कैयौं टेराबाइट अश्लील भिडियो र तस्बिर जम्मा गरेर राख्नेहरू नेपालमा ठूलै सङ्ख्यामा छन्।
पोर्नोग्राफिक भिडियो हेरेर अप्राकृतिक यौनमा आनन्द मान्नेहरू वास्तविक जीवनमा पनि यौनसाथीसँग त्यस्तै चाहन्छन्। साइकोलोजिस्ट क्लाइनका अनुसार पोर्नोग्राफीको लत बसेकाहरू वास्तविकताभन्दा पर पुगी कल्पनामा भौंतारिन्छन्। त्यसका लागि उनीहरू पैसा र पदको ख्याल गर्दैनन्। कम्प्युटर एसोसिएसन अफ नेपाल (क्यान) का कार्यकारी सदस्य गौरव उपाध्याय पोर्नोग्राफीले नेपाली समाजलाई गाँज्न थालेकोले बेलैमा सचेत हुनुपर्ने बताउँछन्।
समाधानका उपाय
विकसित मुलुकमा इन्टरनेट पोर्नोग्राफीको प्रयोग धेरै भएपछि रोकथामबारे सोचिँदैछ भने नेपालमा सुरुआत मात्र भएकोले प्रभावकारी अनुगमन तथा साइबर कानूनसम्बन्धी स्पष्ट व्यवस्था गर्नु जरुरी देखिएको छ। अश्लील साइटहरूलाई केही हदसम्म आफ्नै प्रयासबाट बन्द गर्न पनि सकिन्छ। इन्टरनेटबाटै कम्प्युटरमा लभतलबलथ।अय्क, हधबतअज जस्ता केही सफ्टवेयर तानेर सम्भावित पोर्नो साइटहरू रोक्न र बालबालिकाले हेर्ने साइटको अनुगमन गर्न सकिने सल्लाह छ सापका विभूषण बिष्टको। तर, इन्टरनेट पोर्नोग्राफी पूर्ण रूपमा रोक्न नसकिने यथार्थ पनि छ। भारत र चीनले बन्द गर्ने कानूनी व्यवस्था गरे पनि रोक्न सकेका छैनन्। भारतमा अङ्गे्रजी नजान्ने बालबालिकालाई समेत प्रभाव पार्ने गरी हिन्दीलगायत अन्य स्थानीय भाषामा समेत पोर्नोग्राफिक साइट शुरु भएको छ।
सूचनाप्रविधिको युगमा केलाई श्लील र केलाई अश्लील मान्ने भन्ने प्रश्न पनि उठ्ने गरेको छ। कसैलाई अश्लील लाग्ने सामग्री अरूका लागि सूचना पनि हुनसक्ने बताउँदै इन्टरनेट सेवाप्रदायक मर्कन्टाइलका नेटवर्क इन्जिनियर ज्ञानेन्द्र मिश्र प्रश्न गर्छन्, “युरोप, अमेरिकामा समेत बन्द हुन नसकेका यस्ता साइट नेपालमा कसरी बन्द होलान् ?” यसबारे उपभोक्ता आफैं सचेत हुनुको विकल्प नभएको क्यान सदस्य गौरवको धारणा छ। अभिभावकले सँगै बसेर इन्टरनेट चलाउने, हाईफाईभ वा फेसबुक जस्ता सोसल नेटवर्किङ साइटमा छोराछोरीहरूको साथी बनेर उनीहरूको सम्पर्क र गतिविधिको अनुगमन गर्ने, कम्प्युटरलाई सबैको पहुँच हुने बैठक वा अध्ययन कक्षमा राख्ने गरेमा बालबालिकाले के गरिरहेका छन् भन्ने थाहा पाउन सकिने धेरैको सुझाव छ।
सिविनकी कार्यक्रम संयोजक सुम्निमा तुलाधर साइबर क्याफेहरूले पनि सामाजिक दायित्वबाट विमुख हुन नमिल्ने बताउँदै तिनमा बालबालिका र वयस्कका लागि छुट्टै कम्प्युटरको व्यवस्था गरिनुपर्नेमा जोड दिन्छिन्। इन्टरनेट सेवा प्रदायकहरूले बालयौन र हिंसासम्बन्धी साइटहरू ब्लक गर्नुपर्ने तथा इन्टरनेट प्रयोगकर्ताको तथ्याङ्क कम्तीमा ९० दिनसम्म सुरक्षित राख्नुपर्ने उनको सुझाव छ।
Subscribe to:
Posts (Atom)